الهی بلاگردان

الهی بلاگردان
#چشمان چونان ماهت شوند
دیدگان کم سو و نابینایم
#دلربایم
دلم ضعف می رود
برای تماشای آن لبخند نوبرانه
که طعمش طعم سیب لبنان است
آن چشم های چون دایره مینا
که به رنگ آسمان است
آن گیسوان وحشی و درنده
اما زیبا
دلم تو را می خواهد
ای دلفریب دلربا
دوست دارم
پیاله ای شراب سرخ
از جام لبانت
بی اجازه نوش نمایم
در بغل گیرم احساست را
و زورق علاقه ام را
به دریای طوفانی نگاهت بسپارم
دلم می خواهد
در حالی که اسیر زندان آغوش منی
یک ریز بگویم دوستت دارم
می دانی
تو از حال من هیچ نمی دانی
از حال یک دلتنگ زندانی
صبح
که خورشید نگاهت
جلوس می کند بر تخت آسمان
زنده می شوم و جان می گیرم
و شب
که چشم بر هم می گذاری
من هم می میرم
یعنی
تمام اقلیم احساسم
تمام جغرافیای علاقه ام
در تسخیر توست
و تو با یک اشارت
قادری مرا بمیرانی
و یا زنده ام گردانی
من تا همیشه عاشق توام
افسوس که از عشق هیچ نمی دانی
بالا بلند
روسری و دستار از سر بردار
تن چون حریرت را به
تن چونان آتشفشانم بسپار
تا حاجت روا شود قلبی که
زنده بودنش مدیون استشمام
عطر آغوش توست
به هنگام عشق بازی
تو همانی که با طرح مینیاتور اندامت
برایم ساز عشق می نوازی