DOCTORS OF GONGILL🥼part 1

• part 1 •
+ اهای انترن باتوام!
جی هیون با صدای فریاد خانم پارک به خودش اومد .سرش رو تکون داد و تعظیم کرد .
_بله سونبه!
خانم پارک با دستای بر سینه گفت :چند دقیقه ست هی دارم صدات میکنم .حالت خوبه؟
جی هیون برای یک ثانیه چشم هایش را بست تا تمام توانش رو بازیابی کند .بعد لبخند خسته
ای زد .
_ببخشید سونبه فقط یکم خوابم میاد .
خانم پارک چشم غره ای به جی هیون رفت و با لحن غرور مندی گفت :ببین جی هیون...
اینجا خستگی معنا نداره. باید خواب از سرت بپره .این تازه اولشه .
جی هیون تعظیم کوتاهی کرد که باعث شد موهای فندقی اش پریشان بشوند .
_بله سونبه...حرفاتونو اویزه ی گوشم میکنم .
دکتر پارک با بی حوصلگی گفت :خوبه ...
و از کنار جی هیون رد شد .
جی هیون اروم، بدون اینکه کسی متوجه بشود از بخش اورژانس خارج شد .از کنار پذیرش
رد شد و به سمت اتاق استراحت رزیدنت ها رفت .
وقتی وارد اتاق شد، اروم در را پشت سرش بست و خودش رو روی یکی از تخت های بهم
ریخته ی انجا انداخت .
هر لحظه ممکن بود برای کاری صدایش کنند .پس نمیدانست تا کی میتواند استراحت کند .توی
دو روزی که کارش را توی بیمارستان گون گیل شروع کرده بود، نتوانسته بود دو ساعت
پشت سر هم بخوابد .موهایش رو نشسته بود و درست مثل دختران غار نشین شده بود .
درست لحظه ای که چشمانش گرم شد و به سمت خواب میرفت، از بلند گو های بیمارستان
صدای وحشتناکی بلند شد .صدا به قدری بلند و ناگهانی بود که باعث شد جی هیون رو تخت
سیخ نشست.
+کد آبی ...کد آبی ...لطفا هر کارمندی که در بیمارستان حضور داره به بخش اورژانس
مراجعه کنه ...تکرار میکنم لطفا ...

#doctors_of_gongill_delaram