عاشورا روز حسین است و هیچ روزی مثل روز حسین نیست عاشورا

عاشورا روز حسین است و هیچ روزی مثل روز حسین نیست. عاشورا تنها یک روز نیست ، بلکه تمامی تاریخ است. همان طور که کربلا تنها یک قطعه ی خاک نیست. کربلا جغرافیای نامحدودِ این تاریخ گسترده است. با این زمینه، سؤال این است که وارث عاشورا کیست؟ چه چیزی برای چه کسی از عاشورا باقی مانده است؟

آیا حاصل عاشورا ، شتک خون و زخم های باز و داغ های درد و خیمه های مبهوت و اسیران آزاد و پیام های رساست ، و از آن طرف حاصل عاشورا، فتح شکست و غنیمت های پشیمان و حکومت های محکوم است؟

درست است که عاشورا لعنت و سلام آورد و نفرین و سلام را تقسیم کرد، ولی من هر سال حساب می کنم که چه سهمی گرفته ام و چه میراثی برداشته ام؟ آیا از عاشورای حسین و از کربلای حسین، سهمی داشته ام؟

وارث ، قرابت می خواهد. قرابتی بدون حائل و بدون مانع.

فرزندی که قاتل پدر باشد ، ارث نمی برد. فرزندی که کافر باشد از مسلمان ارث نمی برد .

آیا من حسین را نکشته ام؟ آیا من از آنچه که فهمیده ام ، چشم نپوشیده ام و کفر نورزیده ام ؟

اگر من به ولایت حسین نرسیدم ، اگر ابّوت(پدری) اولیاء را نخواستم ، اگر فرزند دنیا و یا بدتر بنده ی دنیا شدم و دین در وجود من شکل نگرفت و تنها بر زبانم نشست، آیا با حسین قرابتی دارم؟ آیا از عاشورا ارثی می برم و سهمی می گیرم؟

(استاد علی صفایی حائری , کتاب وارثان عاشورا)