my devil pt 7

{از زبان دازای}

یلحظه پرام ریخت
چیشد؟
ملودی بغلم کرد؟
سفی کردم خونسردیو حفظ کنم

با صدای ارومی‌ میگم
: سلام، خواهر...

×: چه خبره؟!

: حالا فهمیدی ایشون کیه جناب هندرسون؟

×: بله بله متوجه شدم

♤: دازای...دلم تنگ شده بود برات...

: عه؟

♤: بیشور انقدر بی احساس نباش...مگه دست منه که موری منو فرستاد فرانسه؟

: نه ولی...

♤: ولی بی ولی، من که دشمنت نیستم...

نفس عمیقی میکشم و ملودی رو بغل میکنم
: هنوز خواهر کوچولوی خودمی

♤: لبخند زوری ای میاد رو صورتم و میگم
چویا گجاست؟

: دبیرستان...فقط اوردن اینجا

♤: اوه...

×: چویا کیه؟! بابا قضیه چیه؟!!!

: ببین خب...داستانش طولانیه...
چویا یه پسریه که من از بجگی باهاش دوست بودم و حقیقتا...روش کراش دارم...
و اونم تو همون دبیرستانی بود که من بودم...ولی وقتی منو بردن انگار خیلی ناراحت شد.

رومو مخالف ریچارد میکنم و لبخند زورکی ای میزنم و دوباره بهش نگاه میکنم چشمام گرد میشه.
داشت گریه میکرد، لبخندی از روی زور زده بود و قطره های اشکاش مثل کریستال از چشماش پایین میومدن و قلبش رو محکم گرفته بود جوری که معلوم بود قلبش درد گرفت.

من و ملودی باهم گفتیم: خوبی؟!

×: عالیم...

معلوم بود از حرف من ناراحت شده، چون فکرشو میکردم ریچارد رو من فاز داشته باشه.

: ببین من...

ریچارد بلند میشه و میدوه سمت حیاط.

: من چیکار کردم...

♤: قلبشو شکستی.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

خببب بازم ادامه داره پس لایک فراموش نشه