نقدی بر صحبت ها در برنامه با ضیا

با ضیا، یک برنامه، که اخیراً با اردشیر رستمی بوده و سر و صدای زیادی داشته مروج شبه‌روشن‌فکری کراوات‌زده‌ای است که عینک دوار بر چشمان می‌گذارد و روزگاری با منقل سر و کار داشته. علی ضیا به عنوان یک مجری در رده‌ی سه اجرا کننده‌ی برتر قرار می‌گیرد و این اصلا عیب ندارد که در یک هاردتاکِ در حال ضبط، وارد زندگی خصوصی میهمان شود و از لایه‌های تازه‌ای پرده‌برداری کند. اما مسئله‌ی من از جایی شروع می‌شود که فرهنگی متظاهرانه که شدیدا با آیین و ادب کشورمان، متضاد است را وارد یک بحثِ غیر علمیِ شبه‌روشن‌فکرانه کنیم. تناقض در همین‌جا مشخص می‌شود: رستمیِ کتاب خوانده‌ی شعر حفظ کرده که در مورد اکثر فکت‌ها اظهار نظر می‌کند، درباره چرایی همجنس‌گرایی و گرایش دگرباشانه‌ نظری دارد. ابتدا باید مشخص کنم که از نظر علمی این نوع گرایش علاوه‌بر اینکه یک تالی‌فاسد اخلاقی است، نوعی از بیماری روانی را شرح می‌دهد که داده‌های سادومازوخیسمی در آن قابل مشاهده است. این اختلال شخصیتی را نمی‌توان با گفتن اینکه: ما مگر کی هستیم که راجع به دیگران قضاوت کنیم و شاید او نتواند و نتوانسته با جنس مخالفش رابطه برقرار کند و... توجیه کنیم. همواره با این دیدگاه عرفان‌زده که نشات گرفته از خرافات در آن است مشکل داشته‌ام. تا مادامی که خود تحقیری به خود بیمار پنداریِ فکری تبدیل شده باشد نمی‌توان اندیشه‌ای پُر از غرب‌زدگی را معجونی به عنوان چراغِ راهِ نسل‌های پسین قرار داد و...

برای مطالعه متن از لینک زیر استفاده کنید

https://longtake.ir/?p=24333