نقد فیلم کوتاه مدیر مدرسه

مدیر مدرسه به کارگردانی میکاییل دیانی یک جاه‌طبلی اندیشه‌ورزانه نسبت به میل تحول در اجتماع است که فرصتی برای رشد شخصیت نمی‌دهد. فیلم واضح و رسا در حال حمایت از تفکری غرب‌زده، که مفهوم درستی از آن به نمایش گذاشته نمی‌شود و مشخص است در خیلی لحظات از تیغ سانسور گذشته، است. فاطمه نیشابوری به مراتب سعی در شبیه سازی بازی خود در فرم شبنم مقدمی دارد، و این بازی تا مادامی که نمونه بهتر آن وجود داشته باشد نه در میمیک و نه در حس ارزش روایی پیدا نخواهد کرد. ما در داستان این فیلم با دو مسئله مهم روبه‌روایم. اول: انجام وظیفه و دوم: احساس. این دو مقوله نه در فرم فیلم با آن شلوغ بازی‌های نیشابوری نمایان می‌شود و نه در محتوای موافقش با یک تحولِ بزرگ. مدیر مدرسه که روز بدی داشته با خودروی شخصی‌اش وارد می‌شود، بعد پلانی داریم که زنی در حال پاک کردن شعار روی دیوار است، سکانسی داریم که نشان می‌دهد مدیر حالِ خوشی ندارد، سکانسِ بعدی مدیر موهای دختر خاطی را می‌چیند و به طعنه می‌گوید: تو که جرات نداری حرفت و بلند بزنی می‌خواهی انقلاب کنی و بعد در شلوغ بازی‌هایش می‌گوید: اگر بدونید من امروز چه روز بدی داشتم و.... تا اندازه‌ای باید با حرفِ خانم مدیر موافق بود اما نمی‌شود بیش از آن اندازه را تحمل کرد و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
http://longtake.ir/mag/?p=25181