عشق گناهي است كه آدمي را از همه گناهان پاك مي كند.

عاشق يعني آن كه دل در گرو خوبي و زيبايي و حقيقت بسته، در معبد عالم نيت كرده است كه در خدمت اين سه فرشته باشد

( خوبی ، زیبایی ، حقیقت )


عشق هميشگي است، اين ما هستيم كه ناپايداريم. عشق متعهد است و مردم عهد شكن، عشق هميشه قابل اعتماد است، اما مردم نيستند.