پارت۱۴:)

وقت خواب رسیده بود ...
جونگ کوک به حدی دلتنگ خونه بود که تا روی تختش دراز شد به خواب رفت ...
ولی مشکل ا/ت بود که به شرایط عادت نداشت
آروم جوری که جونگ کوک بیدار نشه بلند شد و از اتاق بیرون رفت
تشنه بود پس تصمیم گرفت آب بخوره ..
رفت توی آشپزخونه که مادر جونگ کوک رو دید تنها کسی که این موقع بیدار بود
+امم.‌.مادرجان شما نخوابیدین؟
÷نه دخترم راستش خوابم نمی بره
+منم همینطور
÷میتونیم باهم صحبت کنیم؟
+بله حتما

روی کاناپه ای توی پذیرایی نشستن و صحبت هاشون رو شروع کردن
اول از همه مادرش پرسید: دخترم زندگیت چطوریه؟
دخترک کمی مکث کرد و گفت: نمی‌دونم...شاید یکی که وضعیت بدتری داره از نظرش عالی باشه شاید یکی که وضعیت خوبی داره بهش بگه افتضاح..
لبخندی که روی صورت مادر بود محو شد: خدای من منظورت چیه؟
+هیچی من ...من فقط وضعیت عادی ای دارم

آره ...درسته سعی داشت ابرشو نگه داره ولی مادر جونگ کوک باهوش تر از گول خوردن بود...
÷ببینم ...بهم ...راستشو میگی؟
+آره راستشو میگم [بغض]
÷عزیزم خوبی؟

همین حرفش کافی بود که محکم بغلش کنه و به اشک هاش اجازه ریختن بده
+نه...خوب نیستم[گریه]
÷اشکالی نداره دخترم گریه کن تا آروم بشی

متقابلاً دستاشو روی پشت دخترک گذاشت و شروع کرد به ماساژ دادن پشتش تا زمانی که دختر آروم بشه...