پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) : بهشت ، زیر
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلّم) : بهشت ، زیر پای مادران است . 📚 منتخب میزان الحکمة ص ۶۱۴
روز مادر و روز زن بر تمامی بانوان پیرو حضرت زهرا (سلام الله علیها) مبارک باد.
در وصیّت و بخشش های مالی دیگر، لازم است جوانب مختلف در نظر گرفته شود؛ مانند این که وصیّت به یک امر پسندیده و از روی خیرخواهی باشد، نه از روی کینه و انتقام و یا مهرورزی های بی جا و بی مورد. در وصیت باید به نکات ذیل توجه کرد:
1. از اموری که در آموزه های دینی بسیار بر آن تأکید شده، انجام کارهای خیر و صرف اموال در جهت کارهای سودمند است.
2. در قرآن کریم از اموالی که انسان پس از خود بجا می گذارد، تعبیر به «خیر» شده و سفارش شده است که این اموال با وصیّت تکلیفش روشن شود: «بر شما نوشته شده: هنگامی که یکی از شما را مرگ فرا رسد، اگر چیز خوبی [مالی] از خود به جای گذارده، برای پدر و مادر و نزدیکان، بطور شایسته وصیّت کند! این حقّی است بر پرهیزکاران!».[1]
این آیۀ شریفه، به روشنی دلالت دارد که اگر انسان مالی از خود بجا گذاشت، با وصیّت به آن، رعایت حال والدین و یا نزدیکان را به طریق شایسته بنماید.
3. گفتنی است وصیّت باید به یک امر پسندیده و از روی خیرخواهی باشد، نه از روی کینه و انتقام و یا مهرورزی های بی جا و بی رویّه؛ چون از ارث، تنها بعضی از بستگان بهره مند می شوند آن هم به مقدار معیّن، لذا اسلام سفارش می کند اگر در میان فامیل کسانی هستند که از ارث محرومند و یا سهم ارث آنان اندک است، با وصیّت، در مورد توسعۀ سهمیّۀ آنان اقدام نمود، ولی اگر کسی در این وصیّت رعایت عدالت نکند و یا ظلمی را روا دارد، گناه کبیره انجام داده است.[2] پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «مرد یا زن شصت سال خدا را عبادت می کنند و هنگام مرگ در وصیّت به حق رفتار نمی کنند و این کار آنان را جهنّمی می کند».[3]
4. استحباب وصیّت در صورتی است که مال قابل توجّهی، از میّت باقی مانده باشد و بر کسانی که چنین مالی ندارند وصیّت مالی لازم نیست. شخص فقیری به حضور امام علی (ع) رسید و به حضرت عرض کرد آیا وصیّت نکنم؟ حضرت فرمود: وصیّت به تقوا کن امّا اموالت را برای ورثه ات باقی گذار! سپس به آیه ذکر شده استشهاد نمود و فرمود: تو خیری (مالی) باقی نگذاشتی تا وصیّت کنی.[4]
5. در وصیّت، کسانی که بستگان فقیر دارند، آنان را در اولویت قرار دهند، و در مواردی هم که شخص اموالی دارد، گر چه تا ثلث (یک سوم) اموال خود می تواند وصیّت کند، اما سیرۀ پیشوایان دین به جهت رعایت حال بازماندگان وصیّت به خمس (یک پنجم) اموال را سفارش فرموده اند. همان طور که در روایات آمده:
یک. امام علی (علیه السلام) می فرماید: «مستحب است که وصیّت به خمس اموال شود، چنان که خداوند در واجبات مالی به پرداخت خمس اموال بندگان رضایت داده است» و در ادامه فرمود: «وصیّت به خُمس از مال، میانه روی و به رُبع (یک چهارم)، به زحمت انداختن ورثه و به ثلث، ستم به ورثه است». [5]
دو. امام رضا (علیه السلام) فرمود: «اگر به ربع (یک چهارم) از مال، وصیّت شود، خوشایندتر برای من از وصیّت به ثلث است».[6]
سه. امام صادق (علیه السلام) به روایت از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «پنج خرما، یا پنج تکّه نان یا چند دینار (سکّه طلا) یا درهم (سکّه نقره) که آدمی به دست می آورد و می خواهد آنها را ببخشد، افرادی که به ترتیب شایستۀ انفاق هستند، عبارتند از: اول: پدر و مادر؛ دوم: خود و خانواده اش؛ سوم: نزدیکان فقیر؛ چهارم: همسایگان فقیر، و پنجم: در راه خدا که اجرش از همه کمتر است».[7]
از آنچه بیان شد، روشن می شود که در وصیّت و بخشش های مالی دیگر، لازم است جوانب مختلف در نظر گرفته شود.
پی نوشت :
[1]. بقره، 180.
[2]. تفسیر نور، ج 1، ص 180
[3]. نهج الفصاحة، ص 279
[4]. مستدرک الوسائل ج 14، ص 94
[5]. همان.
[6]. فقه الرضا (علیه السلام)، ص 298
[7]. الکافی ج 5، ص 66
مطالعه بیشتر در :
https://www.ziaossalehin.ir/fa/tags/وصیت
روز مادر و روز زن بر تمامی بانوان پیرو حضرت زهرا (سلام الله علیها) مبارک باد.
در وصیّت و بخشش های مالی دیگر، لازم است جوانب مختلف در نظر گرفته شود؛ مانند این که وصیّت به یک امر پسندیده و از روی خیرخواهی باشد، نه از روی کینه و انتقام و یا مهرورزی های بی جا و بی مورد. در وصیت باید به نکات ذیل توجه کرد:
1. از اموری که در آموزه های دینی بسیار بر آن تأکید شده، انجام کارهای خیر و صرف اموال در جهت کارهای سودمند است.
2. در قرآن کریم از اموالی که انسان پس از خود بجا می گذارد، تعبیر به «خیر» شده و سفارش شده است که این اموال با وصیّت تکلیفش روشن شود: «بر شما نوشته شده: هنگامی که یکی از شما را مرگ فرا رسد، اگر چیز خوبی [مالی] از خود به جای گذارده، برای پدر و مادر و نزدیکان، بطور شایسته وصیّت کند! این حقّی است بر پرهیزکاران!».[1]
این آیۀ شریفه، به روشنی دلالت دارد که اگر انسان مالی از خود بجا گذاشت، با وصیّت به آن، رعایت حال والدین و یا نزدیکان را به طریق شایسته بنماید.
3. گفتنی است وصیّت باید به یک امر پسندیده و از روی خیرخواهی باشد، نه از روی کینه و انتقام و یا مهرورزی های بی جا و بی رویّه؛ چون از ارث، تنها بعضی از بستگان بهره مند می شوند آن هم به مقدار معیّن، لذا اسلام سفارش می کند اگر در میان فامیل کسانی هستند که از ارث محرومند و یا سهم ارث آنان اندک است، با وصیّت، در مورد توسعۀ سهمیّۀ آنان اقدام نمود، ولی اگر کسی در این وصیّت رعایت عدالت نکند و یا ظلمی را روا دارد، گناه کبیره انجام داده است.[2] پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «مرد یا زن شصت سال خدا را عبادت می کنند و هنگام مرگ در وصیّت به حق رفتار نمی کنند و این کار آنان را جهنّمی می کند».[3]
4. استحباب وصیّت در صورتی است که مال قابل توجّهی، از میّت باقی مانده باشد و بر کسانی که چنین مالی ندارند وصیّت مالی لازم نیست. شخص فقیری به حضور امام علی (ع) رسید و به حضرت عرض کرد آیا وصیّت نکنم؟ حضرت فرمود: وصیّت به تقوا کن امّا اموالت را برای ورثه ات باقی گذار! سپس به آیه ذکر شده استشهاد نمود و فرمود: تو خیری (مالی) باقی نگذاشتی تا وصیّت کنی.[4]
5. در وصیّت، کسانی که بستگان فقیر دارند، آنان را در اولویت قرار دهند، و در مواردی هم که شخص اموالی دارد، گر چه تا ثلث (یک سوم) اموال خود می تواند وصیّت کند، اما سیرۀ پیشوایان دین به جهت رعایت حال بازماندگان وصیّت به خمس (یک پنجم) اموال را سفارش فرموده اند. همان طور که در روایات آمده:
یک. امام علی (علیه السلام) می فرماید: «مستحب است که وصیّت به خمس اموال شود، چنان که خداوند در واجبات مالی به پرداخت خمس اموال بندگان رضایت داده است» و در ادامه فرمود: «وصیّت به خُمس از مال، میانه روی و به رُبع (یک چهارم)، به زحمت انداختن ورثه و به ثلث، ستم به ورثه است». [5]
دو. امام رضا (علیه السلام) فرمود: «اگر به ربع (یک چهارم) از مال، وصیّت شود، خوشایندتر برای من از وصیّت به ثلث است».[6]
سه. امام صادق (علیه السلام) به روایت از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «پنج خرما، یا پنج تکّه نان یا چند دینار (سکّه طلا) یا درهم (سکّه نقره) که آدمی به دست می آورد و می خواهد آنها را ببخشد، افرادی که به ترتیب شایستۀ انفاق هستند، عبارتند از: اول: پدر و مادر؛ دوم: خود و خانواده اش؛ سوم: نزدیکان فقیر؛ چهارم: همسایگان فقیر، و پنجم: در راه خدا که اجرش از همه کمتر است».[7]
از آنچه بیان شد، روشن می شود که در وصیّت و بخشش های مالی دیگر، لازم است جوانب مختلف در نظر گرفته شود.
پی نوشت :
[1]. بقره، 180.
[2]. تفسیر نور، ج 1، ص 180
[3]. نهج الفصاحة، ص 279
[4]. مستدرک الوسائل ج 14، ص 94
[5]. همان.
[6]. فقه الرضا (علیه السلام)، ص 298
[7]. الکافی ج 5، ص 66
مطالعه بیشتر در :
https://www.ziaossalehin.ir/fa/tags/وصیت
۸.۶k
۰۵ اسفند ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.