آوای نیایش

آوای نیایش

اميدوارم سخناني كه در اين محفل معنوي مطرح مي شود، توسط گوش دل هايمان شنيده شود. انشاءالله خداوند رحمان قلبهاي ما را به نور رحيميتش منوّر بگرداند تا از اين عالم رنگها كه نفسهاي ما را سرگرم كرده، بيرون بياييم. اگر ساعاتي كه در اين محفل حضور داريم، با چشمهاي دل ببينيم و با گوشهاي دل بشنويم، آن وقت حقيقت اين سخنها را مي فهميم و رؤيت مي كنيم.
خدايا! همانطور كه فرمودي هدايت مي كني براي نورت هر كس را كه بخواهي،1 ما را زير تابش نورت قرار ده! اگر كسي واقعا زير تابش نور تو باشد، به اشتباه و ناشكري نمي افتد. چطور مي شود آفتاب عالمتاب الهي به وجود انسان بتابد، ولي او غافل از حقيقت شمس باشد؟ دليلش اين است كه انسان در دوزخ دنيا است و تمام توجه اش به خواسته هاي نفس اماره مي باشد. فرمانروا و مقتدايش، نفس او است كه او را به جاي توجه به نور و سير آسماني، سرگرم رنگها و تعلقاتي نموده كه توسط آفتاب شمس ظاهر شده است. پروردگارا! ما را از خواب غفلت بيرون آور تا نفس هايمان را بشناسيم و اسير رنگهاي زميني نگرديم و به واسطه شمس عالم تابت به آسمان بنگريم و رؤيت كننده زيبايي هاي آسمان و ستارگان درخشنده بي رنگ باشيم.