قرآن عظیم

لعن شدگان
براساس آموزه‌های قرآنی، هرکسی را که خداوند لعن کند، مجاز است که انسان نیز در حق او دعای بد و نفرین و لعن زبانی نماید. از این‌رو افرادی چون ابلیس، 

[۳]

[۴]

[۵]

 ستمگران 

[۶]

[۷]

[۸]

 کافران، 

[۹]

[۱۰]

 قاطعان رحم و ترک‌کنندگان صله رحم، 

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

 پیمان شکنان، 

[۱۴]

[۱۵]

 دروغگویان، 

[۱۶]

 شایعه پراکنان علیه نظام و جامعه اسلامی، 

[۱۷]

 مومنان به جبت و طاغوت، 

[۱۸]

 بت پرستان 

[۱۹]

 بیماردلان متعرض به زنان مسلمان، 

[۲۰]

 اذیت‌کنندگان پیامبر، 

[۲۱]

 قاطبه بنی‌امیه 

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

 فرعون و فرعونیان، 

[۲۵]

 مشرکان، 

[۲۶]

 مرتدان، 

[۲۷]

 منافقان، 

[۲۸]

[۲۹]

 عالمان کتمان کننده حق و احکام و معارف الهی

[۳۰]

 و گروه‌ها و افراد و اشخاص حقیقی و غیرحقیقی که از سوی خداوند لعن و نفرین شده‌اند مجاز است که مومنان نیز آنها را لعن و نفرین کنند 

[۳۱]

 در آیات قرآنی آمده است که پیامبرانی از جمله حضرت ابراهیم، 

[۳۲]

 حضرت صالح، 

[۳۳]

 حضرت موسی، 

[۳۴]

 حضرت محمد، 

[۳۵]

 حضرت نوح 

[۳۶]

 و مانند ایشان علیه افراد و قوم یا اشخاصی نفرین و دعای بد کردند. حضرت عیسی (علیه‌السّلام) و حضرت داود (علیه‌السّلام) بطور خاص قوم یهود را به سبب کفرورزی، تجاوزگری، عصیان، ترک نهی از منکر و فسق و فجور لعن کرده‌اند. 

[۳۷]


به هر حال، سنت لعن و نفرین، سنتی اسلامی است و نمی‌توان آن را غیرمجاز شمرد، بلکه برای اعلان رسمی بیزاری از غیرخودی‌ها لازم است که نفرین و لعن انجام گیرد تا انسان با دل و زبان و عمل خویش از علل و عوامل منکر تبری جوید.

https://fa.wikifeqh.ir/%D9%86%D9%81%D8%B1%DB%8C%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%DB%8C