تو خواب می روی و من غزل غزل دردم

تو خواب می روی و من غزل غزل دردم
میان کوچه ی عشقت دوباره ولگردم

دچار سوءتفاهم نشو نشو اما
بیا که زوج منی تو ، و من همان فردم

کنار پنجره ی تو دلم شد آویزان
نبند پنجره ات را نکن مرا طردم

دچار یک تب و لرزم هوا چه مشکوک است
کنار پنجره گرم است و من چرا سردم

ببین به سیلی عشق تو چهره ام سرخ است
به زیر ضربه ی سیلی ببین که من زردم

بیا و دفتر شب را مرور کن با خود
بحوان مرا و ببین با دلم چه ها کردم

بدون هیچ تعارف تو عمرمی نفسم
چه التهاب غریبی نفس کم آوردم