رفیق

رفیق . . .
تا خیابونا آفتاب زمستونی خوردن
و مَست شدن بیا..
تا نیمکتای پارک هنوز خنک و خلوت‌ان بیا..
تا جدولای کنار خیابون رنگ نشدن و چرخ باقالی های داغ و لبوهای کثیف،
جایگاهشونو با یخ در بهشت و
فالوده شیرازی عوض نکردن بیا..
تا درختای انگور کوچه بغلی قوره نداده و
نسیم بهاری چمدون به دست
از راه نرسیده بیا..
از همه مهم تر اینکه..تا دیر نشده بیا!
من میخوام سردی زمستونم با
شکوفه هایِ رویِ موهات بهار بشه.. .
.
مژده_فتحی