آبروی ماست گریه آبروداریم ما

آبروی ماست گریه آبروداریم ما
با لباس مشکی ات عمریست خو داریم ما
باطهارت بودن از ارکان مجنون بودنست
حرف لیلا میشود هرجا وضو داریم ما
چشم ما بی اشک بی خیراست بی خیرش نکن
که فقط از دار دنیا دو سبو داریم ما
حرف ما در روضه ها با اشک گفته میشود
درمیان گریه باهم گفتگو داریم ما
دامن آلوده شدیم اما تو پاکش میکنی
روسیاه از غفلتیم اما رفو داریم ما
حضرت عباس حامی عزاداران توست
چه هراس از طعنه ها وقتی عمو داریم ما
هرکسی دل را بدستت داد از مردم برید
تا که دریا هست کی سودای جو داریم ما؟
خوب و بد ما به حسینیه پناه آورده ایم
خوب و بد از پرچم تو رنگ و بو داریم ما
آرزوی کربلا بر پیرها که عیب نیست
کربلایی نیستیم و آرزو داریم ما
شهر با یک یاحسین ما معطر میشود
هرکجا نام تو باشد های و هو داریم ما
لحظه های آب خوردن هم به فکر روضه ایم
بغض خشکیِ لب و بغض گلو داریم ما
در غمت آیات قرآن روضه خوانی میکند
آب دریا و بیابان روضه خوانی میکند...
نوکر نوشت :
نه که هفت دور ، دوصد بار طوافت می کنم
با زبان قاصرم ارباب صدایت می کنم
در میان خلوت دل در دعای روز وشب
آرزوی دیدن کرب و بلایت می کنم...
صلی الله علیک یا قتیل العبرات یا اباعبدالله الحسین