پارت 7

پارت 7
مادر جون:منم خدمتکار این خونم... البته از بچگی اقا اینجا کار میکردم... من بزرگش کردم... بومگیو:اقا؟ مادرجون:اره دیگه، اقای کانگ... تهیون! بومگیو:اها، بله بله... مادرجون:وقتی شنیدم قراره بیای انگار دنیارو بهم دادن... حداقل تو کمک دستم میشی... من که زانو درد امونمو بریده، اینجا هم هر طرفش پله داره... تو جوونی، میتونی پله ها و بری و بیای... کمکی برام.. لبخند کوچکی زدم... خیلی مهربون بود.. خب خوبه، حداقل مثل اون خرس قطبی نبود.. چی گفتم! خرس قطبی! با صدای ایفون به خودم اومدم... مادرجون:فکر کنم سوبین اومد! ... مادرجون درو باز کرد و سوبین با همون کت و شلوار صبح وارد شد:اومدی؟ بلند شدم و ایستادم:میشه منو راهنمایی کنی به اتاقم؟ لبخند محوی زد :دنبالم بیا... مادرجون به اشپزخونه رفت... منم همراه با سوبین از پله های مارپیچ عمارت بالا رفتم... طبقه ی بالا بزرگ بود... تقریبا 5 تا اتاق دیده میشد... و کنار هم یه قالیچه ی مشکی با رگه های سفید، و مبل های راحتی سفید... وسطشون هم یه میز چوبی... قشنگ بود:اتاق تو و تهیون این بالاست... به اتاق اخری اشاره کرد:اونجا اتاق توعه... این در وسط اتاق تهیون... اون در اخری از سمت راست که روبروی اتاق توعه کتابخونه ی تهیون.. دوتا اتاق دیگه اتاق مهمان... سوالی داری؟ بومگیو:نه.. ممنون! ولی پس اون اتاقی که من اومدم رفتیم اونجا چی؟ سوبین:اون اتاق طبقه ی پایینه... بعدا بهت نشون میدم... فعلا برو استراحت کن... از فردا کارت شروع میشه... بعد رفت.. منم به طرف اتاقم رفتم.. در همه ی اتاق سفید مات بود... دستگیره هاشونم طلایی... وارد اتاقم شدم و درو بستم... زیاد بزرگ نبود، کوچیکم نبود... قشنگ بود... یه کمد سفید رنگ گوشه ی اتاق... یه پنجره که به باغ دید داشت.. یه تخت مشکی دو نفره گوشه ی اتاق... یه میز هم بازم سفید روبروی و یکم اونورتر تخت... در کل اتاق قشنگی بود... کمد رو باز کردم و لباسامو توش چیدم.. عکس مامان و بابارو گذاشتم روی میز... وسایل ریز هم که یادگاری مامان بابا بود تو چمدون موند