💦رمان زمستان💦 پارت 92

🖤
《رمان زمستون❄》
•ی هفته بعد•
عسل: نیکا برو به دیانا بگو حداقل بیاد ی چیزی بخوره
ی هفتس هیچی نخورده کاملا افسردگی گرفته
نیکا: باید به ارسلان میگفتیم شاید اون نمیزاشت بچشو بندازه...
عسل: واقعا نمیدونم چی بگم
همش تقصیر این ارسلانه
اگه مثل ادم بالا سر زنش بود الان بچشم داشت...
نیکا: بزار برم بگم بیاد..
دیانا: تو حال خودم بودم همش خودمو سرزنش میکردم
به خاطر کاری ک کردم
شاید ارسلان اون بچرو میخواست
ولی هر چی بود تموم شده بود
تو فکر خیالای خودم غرق بودم ک
متوجه خیسی گونه هام شدم
اشکام ناخواسته ار صورتم میومدن ک در باز شد...
نیکا: دیانای قشنگم بیا ی چیزی بخور ی هفتس هیچی نخوردی..
دیانا: میل ندارم نیکا لطفا اصرار نکن ک حوصله ندارم
امروزم دیگه میرم خونه خودم دیگه خیلی زحمت دادم بهتون
نیکا: تا آقا ارسلان تشریف نیارن ت همینجا هستی
دیانا: نیکا ی سری کار دارم تو خونه دوباره میام پیشتون
نیکا: پس به متین میگم برسونتت خونتون
دیانا: ن‌خودم میرم نیاز دارم یکم تنها باشم
نیکا: دیانا ترو خدا مواظب خودت باش
اینجوری ک میبینمت منم میشکنم
دیانا: رفتم سمت نیکا و بغلش کردم...
نیکا قشنگم تو الان باید به فکر بچت باشی نه من..
رفتم سمت وسایلم مانتو شالم و برداشتم کیفمم برداشتم
از خونه زدم بیرون...
رفتم سمت خونه کلید تو در چرخوندم
و رفتم داخل خونه رفتم ی دوش گرفتم
ی لباسی ک واسه ارسلان بود و پوشیدم
خودم لباس زیاد گرفته بودم
ولی هیچی مثل لباسای ارسلان بهم ارامش نمیداد
فقط اونا منو از دلتنگی در میوردن
موهام و بالا بستم ی ارایش ملایم کردم
حالا شده بودم اون دیانای قبل
رفتم ی غذا درست کنم ی هفته بود درست حسابی هیچی نخورده بودم با صدای چرخیدن کلید تو در قلبم اومد تو دهنم با بهت خیره به در بودم ک...