رمان ارباب من پارت: ۲۳

بعد از اینکه شام خورده شد، بهراد از سرجاش پاشد و رو به من گفت:

_ دنبالم بیا

یکم مکث کردم که یکی از ابروهاش رو بالا انداخت و گفت:

_ با تو بودما

از سرجام پاشدم و پشت سرش راه افتادم.
آروم از پله ها بالا رفت تا به طبقه چهارم و آخر که فقط یه اتاق داشت رسید.
در اتاق رو باز کرد و رفت داخل و منم با یکم استرس پشت سرش رفتم داخل.

کنار در ایستاد و وقتی من وارد شدم در رو قفل کرد و کلیدش رو انداخت داخل جیبش!
ضربان قلبم بالا رفت که روی صندلی نشست و گفت:

_ بشین
_ راحتم
_ خوشم نمیاد یه حرف رو دو بار بزنم!

دهنم رو کج کردم و روی تخت روبروش نشستم و منتظر نگاهش کردم.
دستاش رو بغل کرد و گفت:

_ خب، میدونی که اگه من نمیخریدمت...

حرفش رو قطع کردم و گفتم:

_ میشه انقدر این واژه رو برای من به کار نبری؟
_ خوشم نمیاد میپری وسط حرفم!

سکوت کردم که با لحن حرص دربیاری ادامه داد:

_ اگه من نمیخریدمت، قطعا تو رو به شیخ های عرب میفروختن
_ خب؟
_ به نظرت اونجا چه سرنوشتی پیدا میکردی؟
_ نمیدونم!

پوزخندی زد و گفت:

_ قطعا شیخ های عرب برای تو پول هنگفتی میدادن و به جاش تو باید هرشب بهشون سرویس میدادی!

با شنیدن این حرف لرزی به بدنم افتاد اما اون بی توجه ادامه داد:

_ شاید به یه نفر، شاید به دونفر یا حتی چندنفر!
_ بسه
_ منم پول هنگفتی برای تو دادم

این رو که گفت سکوت کرد و با لبخند ریزی بهم زل زد.
اول منظورش رو نفهمیدم اما بعد از چند ثانیه چشمام از حدقه زد بیرون!

_ شوخی میکنی؟
_ نه

سریع از سرجام پاشدم و به سمت در رفتم اما به محض اینکه دستگیره رو تکون دادم و در باز نشد یادم افتاد که در رو قفل کرد!

_من میخوام برم
_ کجا؟ بودی حالا!

حتی فکر کردن بهش هم برام وحشتناک بود و دلم نمیخواست حتی یه دقیقه دیگه تو اون اتاقی که الان به نظرم خیلی ترسناک بود، بمونم...