ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻣﻦ
ﺣُﺴﻦ ﮐﻨﻌﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﻣﺼﺮ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﻣﻦ
ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﻫﺎﯾﻢ ﻧﮑﻨﺪ
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﻣﻦ؟
ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺗﯿﻎ ﻭ ﺗﺮﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻏﻠﺘﯿﺪﻧﺪ
ﺑﯿﻦ ﻋﺸّﺎﻕ ﮔﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺣﯿﺮﺍﻧﯽ ﻣﻦ
ﺩﯾﺪﻩﺍﯼ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ
ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻩ ﺑﺘﯽ ﻗﺪﺭِ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ ﻣﻦ؟
ﺯﺩﻩﺍﻡ ﭼﻮﺏ ﺣﺮﺍﺟﯽ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﺗﺎ ﺑﺒﺮﯼ
ﺍﯼ ﮔﺮﺍﻥﺟﺎﻧﯽ ﺗﻮ ﻣﺎﯾﻪﯼ ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﻣﻦ
ﺧﻮﺍﺏ ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﻓﻘﻂ ﻗﺼﺪ ﻫﻼﮐﻢ ﺩﺍﺭﯼ
ﮐﺎﺭِ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺗﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﻦ
‏« ﺯﯾﺮ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻏﻤﺖ ﺭﻗﺺﮐﻨﺎﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻓﺖ ‏»
ﺍﯼ ﮐﻤﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﯼ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ﻣﻦ
ﻣﯽﺩﺭﻡ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻮﺩ
ﺯﺧﻢ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺗﻮ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ ﻣﻦ