نقد فیلم صبحانه با زرافه ها

صبحانه با زرافه‌ها بدترین فیلمِ سروش صحت است. این اثر یک تقلب بد از فیلمِ بدِ «بی‌حسی موضعی» حسین مهکام است و علاوه‌بر اینکه حرفِ تازه‌ای برای گفتن ندارد، فُرمِ صحت را نیز اغراق کرده. کاراکترهایی که فردا برایشان تفاوتی ندارد و با مصرفِ مواد مخدر شارژ می‌شوند، غالباً پولدار هستند و در مراسم ازدواج رفیقشان کروات می‌زنند، نوعی برداشت از امروزِ جامعه‌ی ایران است که پیازداغِ فرهنگِ جمعیتی سرخوش و باری به هر جهت را زیاد کرده. به خوانشِ سطحی فیلم دقت کنید: پویا، هوتن شکیبا، و مجتبی، بهرام رادان، خود را برای رفتن به یک میهمانی آماده می‌کنند بعد متوجه می‌شویم آن مهمانی یک مراسم ازدواج است، بعد پویا مشروبات الکلی را مثل آب می‌خورد و یک پسته هم از روی آن، بعدها متوجه می‌شویم پویا دوست دختری دارد که بهتر است دیده‌ی دیگری را نشنیده بگیرد و ببخشد، رضا، پژمان جمشیدی، در مراسم عروسی خود اُوِردوز می‌کند و درحالی که از پله‌های زیادی می‌افتد سرش آسیب نمی‌بیند و... این اگرچه یک خوانِشِ سطحی از طرف یک بیننده عامِ فیلم‌باز است که به سینما آمده تا ببیند صحت با فیلمِ از «زودپز» رامبد جوان، سبقت گرفته‌اش چه کرده اما در عمق نیز فُرم حرفی غیر از این سطح نمی‌زند. یک سری رفتارهای غیرمعمول در مواجهه با طبیعت و زندگی انجام دادن که مثلاً: هنوز متوجه نشدم چرا برادر عروس که آنقدر گیر است و اسم بدی هم روی او گذاشته‌اند حرف رفقای رضا را باور نمی‌کند و می‌گوید: دیدینش بهش بگید بیاد بشینه پیشِ عروس، فیلمِ طنز و احیاناً کمدی نمی‌سازد و...
برای مطالعه کامل متن از لینک زیر استفاده کنید.
https://longtake.ir/mag/?p=25417
برای مشاهده ویدئوی مرتبط از لینک زیر استفاده کنید.
https://aparat.com/v/twa10km