یا صاحب الزمان

یــا صاحب الزمان
آقای مـن
مــولای مـن
از قـدیــم گفته انـد
" خلایـــق هــرچه لایــق " بی راه نگـفـته انــد
اقرار می کنیم هنوز لیاقت حضور در محضر شما را پیدا نکرده ایم
که اگرغیر از این بود
هم اینک در زمان ظهـور و در حضور شما به سرمی بردیم
" از ماست که برماست "
آری، ما مستحق بلای غیبتیـم ؛
سزاوار چنیـن سرنوشتی هستیم ؛
تــو را نخواســته ایم ؛ به بی امامی " عــادت " کـرده ایم ؛
هنــوز باورمان نــشــده

تا نیایی گره از کـار بشر وا نــشــود