عمری دویده ایم

عمری دویده ایم
روز به روز بزرگتر و پیرتر
در حسرت راه‌های رفته و نرفته
پشت خیال دیروز و امروز
زیستن را
به غروب‌های نارنجی می‌‌سپاریم
چقدر بر باد رفته ایم
که سینه به سینه
به سنگ می‌‌خوریم
ما خانه بدوشان عاشقیم
که در بی‌ نشانه‌ ترین بن بست عالمیم
ما فقط به جرم دوست داشتن تنها مانده ایم...