به خودم که آمدم، قهوه ام سرد شده بود. تلخی اش چند برابر.

به خودم که آمدم، قهوه‌ام سرد شده بود. تلخی‌اش چند برابر. گاهی حتی نمیدانم به چه فکر میکنم. چه چای‌ها و قهوه‌هایی که سرد شد به پای آدم‌ها. چه آدم‌ها که در فکرهایشان غرق شدند به پای زندگی که روزی تمام میشود. شاید خوشبختی همان قهوه‌ی گرم است و دلخوشی، همان چای لب‌سوز!
#وروجک_لکستان