ای  سراپا ناز پیشم  ﺑﺲ ﮐﻪ جولان میكنی

ای  سراپا ناز پیشم  ﺑﺲ ﮐﻪ جولان میكنی
هر زمان ﺍﻭﺿﺎﻉ قلبم را پریشان می‌کنی

ﻧﺎﺯﻧﻴﻦ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺖ را دوست می‌دارم ,بخند
شعله‌های مرده ی دل را فروزان می‌کنی

ﻟﻄﻒ کن موبند را بر موی ﻣﺸﮑﻴﻨﺖ بزن
باد را از رقص موج موت رقصان می‌کنی

آن قدر پاک و  زلالی ,مثل حرف مادرم
ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻮﺭباران می‌کنی

میشود عینک به چشمانت گذاری ﺧﻮﺏ ﻣﻦ
ﭼﻮﻥ ﮐﻪ هر ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﺍﯼ را سخت ﺣﻴﺮﺍﻥ می‌کنی

ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮﻡ و ﮔﻴﺮﺍﻳﺖ ﻏﺰﻝ ﻣﯽ ﺭﻳﺰﺩ و
ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺐ ﻏﺰﻟﺨﻮﺍﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ