ای خنده ات تجلی غم بی امان بخند

ای خنده ات تجلی غم ؛بی امان بخند
اری بخند یکسره با این و آن بخند

تا بغض در صدای من اینبار بشکند
خاموش باش با من وبا دیگران بخند

در گونه ات گدازه ی غم چال کرده اند
اتش به پا کن ای رخت آتشفشان،بخند

مانند آنچه زلزله با شهر میکند
یک دم به من نگاه کن و ناگهان بخند

چون بادبادکی که نخش دست کودکی است
سرگرم کن مرا و خود از آسمان بخند

وقتی تمام اهل زمین عاشقت شدند
ابلیس وار رو به تمام جهان بخند
#مجید _ترکابادی #