حکمت نهج البلاغه

حکمت ۴۲ نهج البلاغه

وَ قَالَ (علیه السلام) لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا:
جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ [مِنْكَ] مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ،
فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ،
وَ لَكِنَّهُ يَحُطُّ السَّيِّئَاتِ وَ يَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ،
وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِي الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَيْدِي وَ الْأَقْدَامِ.
وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّةََ.


💬 شرح و نکات اخلاقی:
1. تفاوت میان "کفّاره" و "اجر":
امام (ع) میان «حَطّ السیئات» (کاهش گناه) و «اجر و ثواب» فرق می‌گذارد.
رنج و بیماری، گناهان را پاک می‌کند، ولی خودش پاداش مثبت ندارد، مگر اینکه انسان در آن حالت صبر، رضایت یا نیت صالح داشته باشد.

2. صبر و نیت، عامل تبدیل رنج به ثواب است:
اگر بیمار در سختی‌اش صبر کند و نیتش رضای الهی باشد، آن‌گاه بیماری‌اش نیز ثواب دارد؛ زیرا نیت و رفتار صالح به آن معنا بخشیده است.

3. اهمیت نیت در عمل:
در پایان، امام تأکید می‌فرمایند که خداوند با صدق نیت و پاکی درون، انسان را به بهشت می‌برد؛ نه صرفاً با ظاهر اعمال. نیت خالص حتی می‌تواند جای عمل را پر کند.

#نهج_البلاغه_حکمت42
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_مهر_404
#لجمن_04_7_605