.

.
قسم بر چشم هایی که برای رفتنت تر شد
که با دلتنگی بسیار این شبهای من سر شد
.
همیشه فکر می کردم فقط یک بار می میرم
ولی رفتی شبی صدبار مردن هم میسر شد
.
همیشه فکر می کردم کنارت تا ابد هستم
همین رویای بی مقصد دلیل مرگ باور شد
.
سوالی مشترک داریم و تقدیری شبیه هم
چرا این سرنوشت آخر برای ما مقدر شد؟
***
بمان, هرچند که رفتی بمان, هر چند می دانم
کمی دیر است و دستان تو سهم دست دیگر شد
.
سید امید قدسی زاده
.
پ.ن:
همیشه اونی که فکر می کنیم نمیشه,اگه این واقعیت رو قبول کنیم اونوقت دیگه نه زود دل می بندیم و نه زود دلگیر میشیم