وقصه ی من وتو مثل خواب ورویا بود

وقصه ی من وتو مثل خواب ورویا بود
از آشنایی اول همیشه زیبا بود
ولحظه لحظه ی عمری که پابه پای تورفت
نفس نفس به دل بچه های زهرابود

سکانس اول این ماجرا و..سبزه ی عید
صدای هق هق مردی کنار قبرشهید
حلول سال جدید ونگاه مضطربت
که درنگاه پر ازالتماس من خشکید

بهارآمده بود ودلش ولی غم داشت
وطرح زینبیه در سرش فراهم داشت
سکانس بعدی وقرآن وظرف آب ودعا
وشال سبز مرا دور گردنش کم داشت

وریخت قلب من از آن نگاه آخرتو
نفوس بد زده قلبم به جان مادر تو
که بند بند دلم پاره شد محمد من
نگاه کن که منم این همیشه همسر تو

شب است ودرد دلم واشده محمد من
وقامت پدرت تا شده محمد من!
چه زود گرد یتیمی نشسته بر گل ما
غمی به سینه ی من جاشده محمد من

تمام خاطره هامان مدام در سر ما
مرور می شد وهرگز نبود باور ما
قسم به حسرت قلب شکسته ام دادی
صبور باشم وصبری شبیه مادر ما
سکانس آخر قصه..کنارسفره ی عقد
و تور ونقل ونباتی و..زینبی خوشبخت
که با اجازه ی بابامحمدش "بله" گفت
خیال اهل زمین زیر پرچمش شد تخت

زبانحال سیده نرگس همسرشهیدمحمدتقی سالخورده
شعر:مرضیه رجبی
#فکر_نو #بسیج #شهید #مدافعان_حرم #مدافع_حرم #کلنا_عباسک_یا_زینب #ارتش #سپاه #پاسدار