ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ

ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺑﻪ ﻏﻢ ﮐﻪ
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺧﯿﺴﯽ ﭼﻤﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺯﻡ ﺳﻔﺮﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻼﻏﯽ ﮐﻪ ﺭﻓﺖﻓﻬﻤﯿﺪﻡ
ﮐﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎﻏﻤﺎﻥ ﺗﺒﺮ
ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﯼ ﺗﻨﺖ
ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺒﺎﺯﯼ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺑﺪﻧﺖ
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﮔﯽ ﮐﻪ ﺯﺩﯼ ﻭ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﺣﺲّ ﺟﻨﻮﻥ
ﺑﻪ ﺑﭽّﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻡ ! ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺟﺎﺭﯼ ﺧﻮﻥ
ﺑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﺍﺳﺖ
ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺎﯼ ﺗﮕﺮﮔﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻦ ﺗﻮ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﯾﮏ ﻧﻔﺮﻩ
ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﻣﭙﺎﯾﯽ ﺑﺮ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺸﺮﻩ
ﺑﻪ " ﻫﺮﮔﺰ " ﺕ ﮐﻪ ﺳﺆﺍﻟﯽ ﺷﺪ ﻭ ﻧﻮﺷﺖ " ﮐﺪﺍﻡ؟ "
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺗﺸﻨّﺞ ﻫﺎﻡ
ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺁﻥ ﻭﺭ ﮔﻮﺷﯽ
ﺑﻪ ﺷﻌﺮ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﯽ ﻫﻤﺎﻏﻮﺷﯽ
ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﻧﺪﯾﺪﻩ، ﺑﻪ ﻣﺒﻞ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﻟﺬّﺕ ﺭﺅﯾﺎﯾﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﻔﯽ ﺍﻡ ...
ﺑﻪ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺍﻡ
ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺷﻌﺮﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ‏« ﺳﻌﺪﯼ ‏»
ﺑﻪ ﭼﺎﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺗﻮ ﭘﯿﺶ ﺁﺩﻡ ﺑﻌﺪﯼ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳَﺮﻡ ﻣُﺪﺍﻡ ﺷﺪﻩ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ! ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺎﻋﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ
ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼ ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﺍﻡ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺍﻡ
ﺑﻪ ﺑﺤﺚ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﯽ ﻣﺰّﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺖ
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﻣﻦ ﺁﻏﻮﺷﺖ
ﺑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﺅﯾﺎﻣﺎﻥ، ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﮐﺎﺑﻮﺱ ...
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ، ﺑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺑﻮﺳﻪ
#شاهین