زندگی

زندگی
رسم پذیرایی از تقدیر است.
سهم من
هر چه که هست، من به اندازه این سهم
نمی اندیشم.
وزن خوشبختی من، وزن رضایتمندی ست...
شاید این راز
همان رمز کنار آمدن و
سازش با تقدیر است…
در این عمری که میداﻧﻲفقط
چندی تو مهماﻧﻲ!
به جان و دلتو عاشق باش......
رفیقان را.......
مراقب باش......
مراقب باش ﺗﻮ به آﻧﻲ،دل موری نرنجاﻧﻲ...
که در آخر تو میمانـﻲ ومشتی خاک
که از آﻧﻲ...
دلا یاران سه قسمند گر بدانی.
زبانی اند و نانی اند و جانی.
به نانی نان بده از در برانش.
محبت کن به یاران زبانی.
ولیکن یار جانی را نگه دار.
به پایش جان بده تا میتوانی
(حضرت مولانا)‌‌‌‌‌‌‌‌