دوست عجب امنت خوبیست

دوست عجب امنيت خوبی‌ست؛
ميتوانی با او خودِ خودت باشی!
ميتوانی دردهايت را هر چند ناچيز، هر چند گران،
بی‌خجالت با او در ميان بگذاری!
از حماقت‌هايت بگویی...
دوست انتخاب آزاد توست، اختيار توست؛
نامش را در شناسنامه‌ات نمی‌نويسند،
نامت را در شناسنامه‌اش نمی‌نويسند.
دوست عُرف نيست، عادت نيست معذوريت نيست.
دوست از هر نسبتی مبراست؛
دوست سايبان دلچسبی‌ست
تا خستگی‌ات را با او به فراموشی بسپاری . . .