دلارام:

دلارام:

نخل دار ها عادت خوبي دارند.
نخلي را كه زياد خوشه بدهد را عزيز نمي دارند،
تنبيهش ميكنند.زخمش مي زنند،
خوشه هايش را با بيرحمي تمام مي برند. شايد بگوييد:آخي طفلكي ها گناه دارند،
بله سخت است اما باور كنيد اين كار لطف به درخت است.
با خوشه هاي زياد نخل مجبوراست انرژي اش را مثلا بین ده خوشه
تقسيم كند و محصول خرمايي است،
با كيفيت متوسط و يا حتا ضعيف.
اما نخلدار پنج خوشه را فداي پنج خوشه قوي تر مي كند،
و با قطع نصف خوشه ها انرژي و شيره درخت صرف پنج خوشه قوي تر ميشود. حاصلش هم خرمايي ميشود با كيفيت بالاتر و قيمت بيشتر.
ما انسانها هم كاش همينطور باشيم. آدمهاي اضافي و كارهاي اضافي را كنار بگذاريم و شيره روح مان را،صرف آنهايي بكنيم كه ماندني اند.
و باعث انبساط خاطر ما میشن
آدمهاى منفى كه باعث ازار ما هستند ، حسودان و بخيلان و ٱونهايي كه مسبب رنج و ناراحتى ما هستند،
عصاره وجودمان را مصرف مي كنند و ضعيفمان ميكنند.
مراقب نخل وجودمان باشيم و خوشه هاي اضافي را با قاطعيت تمام قطع كنيم.
هم خودمان تناور تر ميشويم هم محصول مان شيرين تر و گوارا تر خواهد شد...