چند روزه یه مرض جدید گرفتم.

چند روزه یه مرض جدید گرفتم.
جدیدا موقع رانندگی، مدام توی اینه نگاه میکنم و توی صندلی عقب دنبالت میگردم.
از اون روز که یه کم بیشتر از همیشه پیشم موندی ، عطرت پیچیده توی ماشینم.
شاید بخاطر همین رایحه ی خوشه که مدام احساست میکنم.
توی آینه نگاه میکنم و تصویرت جلوی چشام میاد.
منم هی قربون صدقه ت میرم.
مثل وقتایی که کنار همیم و من دارم فدای جزء جزء چهره ی قشنگت میشم و تو هی میگی خا ، تموم نشد؟
دقیقا همونجوری که بودی.
انگاری هنوز هستی و می بینمت.
می بینم که داری میخندی ،می بینم که داری با چشای خوشگلت چشمک میزنی و شکلک در میاری.
حتی صداتم میشنوم وقتی ادای منو درمیاوردی.
یا وقتی جلوی خودم پیام های منو بصورت کشدار میخوندی و میخندیدی.
منم از خدا خواسته یه دل سیر نگات میکنم و با چشای براقت که میخنده همراه میشم.
دروغ چرا.
اصلا بیشتر حرفات رو متوجه نمیشدم.
نه که دقت نکنم ، نه
ولی همه ی حواسم پرت ِ چشمهای قشنگت میشه.
درسته که توی قلبم همیشه باهات حرف میزنم و یادت یه لحظه از ذهنم دور نمیشه.
ولی جات بد جوری کنارم خالیه.
نذار عطرت از مشامم بپره.
بیا و تمدیدش کن.

علاج درد مشتاقان طبیب عام نشناسد
مگر لیلی کند درمان غم مجنون شیدا را

#دلنوشته
#خاطرات
#نامتواری
#namotevari