بی نهایت

p⁵

با نگاه پر تعجب گفت : چ .. چی میگی کوک ؟
کوک : درسته .. ا.ت خودش نرفته بود . اونشب دزیدنش و ریدن به زندگیش . ا.تم فک کرد اگه برگرده ما دیگه قبولش نمی‌کنیم .
با اخم روی پیشونیش که نشون دهنده ی این بود که بهش شک وارد شده و عصبیِ سیگاری لای لباش گذاشتم و روشنش کردم و گفتم : بکش ! آروم میشی .
اعتراف میکنم غیر عادی بود اگر عصبی نبودیم . فکر اینکه به کوچولومون آسیب رسونده شده بود بیشتر از هرچیزی اذیتم میکرد . همون‌طور که پک عمیقی به سیگار زدم گفتم : یعنی کار کی می‌تونه باشه ته ؟
همون طور که اخم بین ابروهاش حالش رو توصیف میکرد گفت : نمی‌دونم، هرکس بوده مطمئنن کارشو بلد بود . وگرنا نمیشه هیچ ردی ازش تو مهمونی نباشه !
کوک : من فعلا میرم . بعد توهم بیا .
به آرومی وارد اتاق شدم . روی تخت خوابیده بود و نور ماه روش افتاده بود . لباسام رو عوض کردم و با شلوارک رفتم رو تخت . قلتی زد و برگشت سمتم . بالشت رو برداشتم و بازوم رو زیر سرش گذاشتم . کمرش رو گرفتم و به خودم چسبوندم . سرش رو سی.. نم‌ فشرد و دستاشو دور گردنم حلقه کرد . با وجود اینکه خوابیده بود خودشو بالا کشید و سرشو داخل سمت گردنم برد . یه پاش هم گذاشت رو کمرم .