سلام علیکم بماصبرتم

سلام علیکم بماصبرتم
صبح بخیر دوستانِ سحرخیزم
روزتان مملو از عشق ولایت
و امّا بعد ...



گفته ‏اند آدمی به دو سالگی (بچه،کودک) به حرف درمیآید اما تا خاموشی اختیار کند سال‏ها طول میکشد.

به حرف درآمدن زود است اما سکوت خیلی مشکل است و خیلی ریاضت میخواهد، و چقدر زحمت میخواهد و چقدر کشیک نفس کشیدن میخواهد تا سکوت اختیار شود و تا حرف‏ها جمع و جور و غربال گردد تا هرزه‏ گو و هرزه خوار نباشد و روی حساب حرف بزند سپس کم‏ کم میبینید که قلمش سنگین میشود وعبارت‏های او وزین میگردد، و لذا آدم ساکت و آرام که حرف نمیزند یک وقتی میبینید که به حرف درآمده هر جمله اش کتابی میشود و اگر دست به قلم شود و چیزی بنویسد باید نوابغ دهر جمع شوند تا آن را شرح کنند.

چنین انسانی با سکوت در گفتارش برکت پیدا میکند و قول ثقیل می‏شود: «إنا سنلقی علیک قولا ثقیلا» دیگر حرف و قول او سبک نیست و لذا افراد ساکت دیرگو و گزیده گو میشوند مثل معروفی هم هست که: «المکثار مهزال» پرگو بالأخره هرزه ‏گو و هزل‏گو میشود.
عزیزان من :
آنچه از شهدا بیآد دارم این است که شهید اسماعیل نادری میفرمود :
نهی‌ها را رعایت کردن خیلی والاست.
اگر دقت کنیم که از معاصی دور شویم رستگاریم .
اسماعیل میفرمود : بعضی‌ها هی به اطلاعات شان اضافه میکنند هر روز دنبال این هستند که فلان نماز مستحبی را یاد بگیرند
فلان دعا را هم بنویسند و همراه داشته باشند
فلان ساعت فلان کار ...
اما غیبت از زبان شان نمی‌افتد
اما سوء ظن پیشه شان شده
دل شکستن...
عاق والدین
حقوق مردم...
اینها اصل هستند...
بله دوستان! سکوت عالی است امّا نه مطلق
اسماعیل میگفت : حرف نزن مطلقا اگر زدی حرف خدا بزن.

ارواح مقدس شهدا و امواتمان را به سه صلوات حیدری میهمان کنیم.