P61 (2)

چند ساعت گذشته بود و فلیکس تازه اومده بود خونه و داشتین باهم تلویزیون می دیدین و خوراکی می خوردین. مامانت رفته بود برای ناهار خرید کنه.
با زنگ خوردن گوشیت، به شماره نگاه کردی. ریچارد بود. نمی خواستی جواب بدی ولی اگه این کارو نمی کردی ممکن بود بیاد اینجا. به هرحال چاره ای نداشتی. تماس رو وصل کردی و صدای گوشیت رو کم کردی تا فلیکس نفهمه ریچارد چی میگه.
《بله؟》
《رونیکا کجایی؟ چرا یهویی رفتی؟》
《بله قربان. رسیدم. ممنون که تماس گرفتین》
《کجایی؟ کی میای؟》
《باشه. حتما تا سه روز آینده بر می گردم》
《رونیکا خواهشا بگو چه اتفاقی افتاده؟ کاری کردم که ناراحتت کنه؟》
این تظاهر کردنش بیشتر عصبیت می کرد.
《خیلی ممنون. مشکل خاصی هم پیش نیومده. خدانگهدار》
قبل از اینکه چیزی بگه گوشیت رو قطع کردی.
《رئیست بود؟》
《اره عزیزم》
《چرا داری گریه می کنی؟》
به نگاه کنجکاوش چشم دوختی و دوباره بغلش کردی.
《هیچی چیزی نشده. فقط...دلم برات تنگ شده بود. همین》
باشه ای گفت و حرف دیگه ای نزد. واقعا از اینکه کنار خانواده ات بودی، بهترین حس ممکن رو داشتی

این هم از پارت ۶۱. می خواستم بیشتر بنویسم ولی دیگه چشمام یاری نمی کنن (خوندن تاریخ ساعت ۱۲ شب اصلا جالب نیست)
خببب امیدوارم لذت ببرین 😁