سکه ی امیر سدید، منصور نوح سامانی (۳۵۰-۳۶۵ ه.ق)

سکه‌ی امیر سدید، منصور نوح سامانی (۳۵۰-۳۶۵ ه.ق)

سکه‌ها، یکی از عرصه‌های دوام‌آوری و ادامه‌ی زندگانی خط و زبان فارسی میانه در دوره‌ی اسلامی بودند. سکه‌های خلفای راشدین و سکه‌های اموی عراق که به سکه‌های عرب‌ساسانی مشهورند و سکه‌های شاهان ایرانی دوره‌ی اسلامی، مانند اسپهبدان طبرستان و سکه‌های فرمان‌روایان مسلمان ایرانی، مانند بوییان و سامانیان، آکنده از جمله‌های فارسی میانه، نگاره‌ی شاهان و نیز نشان‌های کهن ایرانی مانند #ماه‌وستاره بودند.
پشت سکه‌ی امیر منصور نوح سامانی، شهادتین نگاشته شده‌است. روی سکه، نگاره‌ی امیر منصور و جمله‌ی «خوره اپزوت شاهان‌شاه» (فره افزود شاهنشاه) دیده می‌شود.
اهمیت این سکه در دو چیز است: حضور نگاره‌ی امیر منصور که در تداوم سنت سکه‌های ساسانی است و در سکه‌های اسلامی سده‌ی چهارم، آوردن نگاره‌ی فرمان‌روا منسوخ شده‌بود و دیگر، جمله‌ی فارسی میانه‌ی «فره افزود شاهنشاه» که عیناً برگرفته از سکه‌های ساسانی است و با کاربرد عنوان «شاهنشاه» می‌توان دریافت که سامانیان، خود را شاهنشاه ایران می‌دانستند، نه امیری از جانب خلیفه‌ی عباسی.

@Lianpars