اسداللهالغالب

#اسدالله_الغالب:
امام علی علیه السلام :

النّاسُ فِی الدُّنیا عامِلانِ : عامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنیا لِلدُّنیا ، قَد شَغَلَتهُ دُنیاهُ عَن آخِرَتِهِ ، یَخشی عَلی من یَخلُفُهُ الفَقرَ ، ویَأمَنُهُ عَلی نَفسِهِ ، فَیُفنی عُمُرَه فی مَنفَعَةِ غَیرِهِ . وعامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنیا لِما بَعدَها ، فَجاءَهُ الَّذی لَهُ مِنَ الدُّنیا بِغَیرِ عَمَلٍ ، فَأَحرَزَ الحَظَّینِ مَعا ومَلَکَ الدّارَینِ جَمیعا ، فَأَصبَح وَجیها عِندَ اللّه ِ لا یَسأَلُ اللّه َ حاجَةً فَیَمنَعُهُ .

امام علی علیه السلام :

مردم در دنیا دو گونه عمل می کنند: یکی در دنیا برای دنیا کار می کند ، به طوری که دنیایش او را از آخرتش باز داشته است، برای بازماندگانش از فقر می ترسد ، امّا به فقر خودش [در آخرت] نیست. از این رو ، عمر خود را در راه منفعت دیگران صرف می کند و دیگری در دنیا برای بعد از دنیا کار می کند و از دنیا آنچه برای او مقدّر است ، بدون زحمت و تلاش به او می رسد . چنین کسی هر دو بهره را جمع کرده و هر دو سرا را به دست آورده است و نزد خداوند با آبرو شده ، به طوری که هر حاجتی از خدا بخواهد ، به او بدهد.

نهج البلاغة : الحکمة 269 ، خصائص الأئمّة علیهم السلام : ص 98 ، أعلام الدین : ص 296 ولیس فیهما من «فأحرز» إلی «جمیعا» وفیهما «ملکا» بدل «وجیها» ، غرر الحکم : ح 2139 ولیس فیه ذیله ، بحار الأنوار : ج 73 ص 131 ح 135 .
#حیدر مددی