مشاهیر قوم لر
مشاهیر قوم لر
ﺁﺭﯾﻮﺑَﺮﺯَﻥ ( ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ Aριoβαρζάνης) ﻧﺎﻡ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ. ﻭﯼ ﺍﺻﺎﻟﺘﺎ ﻟﺮ ﺑﻮﺩﻩ ( ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﻟﺮﻫﺎ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ) . ﻧﺎﻡ
ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺁﺭﯾﺎﺑﺮﺯﯾﻦ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ ﺍﺳﺖ ...
ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻬﺎﯼ ﭘﺎﺭﺱ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﺗﺎ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﺗﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ . ﻧﺒﺮﺩﮔﺎﻩ
ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﻭ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻧﺒﺮﺩﮔﺎﻩ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻬﮕﯿﻠﻮﯾﻪ ﻭ ﺑﻮﯾﺮﺍﺣﻤﺪ ﮐﻨﻮﻧﯽ
ﯾﺎ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﺭﻭﺍﯾﺖﻫﺎ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮ ﺍﺭﺟﺎﻥ ﯾﺎ ﺁﺭﯾﺎﮔﺎﻥ ( ﺑﻬﺒﻬﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ) ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﯼ ﻧﺎﺁﺷﻨﺎﯾﯽ
ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻨﮕﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﻟﯽﺑﺎﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺭﺍﻩ ﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻣﻘﺪﻭﻧﯿﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﻭ ﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ . ( ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺁﻥ
ﺍﺳﯿﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽﮐﺸﺪ ) . ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﺎ ۴۰ ﺳﻮﺍﺭ ﻭ ۵۰۰۰ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﯽﭘﺮﻭﺍ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ
ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﺗﻠﻔﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺍﺩ، ﻭﻟﯽ ﻣﻮﻓّﻖ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩٔ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺑﮕﺮﯾﺰﺩ .
ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﮐﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﻟﺸﮕﺮ
ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺟﻠﮕﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﺱ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻭ ﺷﺪﻧﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﯼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩٔ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﻭﻟﯽ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺸﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ
ﮔﺮﺩﺩ . ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎﯼ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﮐﺎﻟﯿﺴﺘﻨﺲ ﻣﻮﺭﺥ ﺭﺳﻤﯽ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ، ۱۲ ﺍﻭﺕ ﺳﺎﻝ ۳۳۰ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ، ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺩﺭ
ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺻﻌﺐ ﺍﻟﻌﺒﻮﺭ (ﺩﺭﺑﻨﺪ ﭘﺎﺭﺱ ، ﺗﮑﺎﺏ ﺩﺭ ﮐﻬﮕﯿﻠﻮﯾﻪ) ﺑﺎ
ﯾﮏ ﻫﻨﮓ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﯾﺮﺍﻥ ( ۱۰۰۰ ﺗﺎ ۱۲۰۰ ﻧﻔﺮ) ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺁﺭﯾﻮ ﺑﺮﺯﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺑﺎﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ . ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮓ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺭﻭﺯ
ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺍﺭﺗﺶ ﺩﻩﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮﯼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺼﺮ، ﺑﺎﺑﻞ ﻭ ﺷﻮﺵ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻨﮓ،
ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ
ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺧﺎﮎ ﺍﻓﺘﺎﺩ .
ﻣﻮﺭﺥ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﯽ ﺩﺭ ﻧﺒﺮﺩ ﮔﻮﮔﻤﻞ ﺩﺭ (ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻋﺮﺍﻕ) ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺑﻮﺩ، ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺎﻥ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﮔﻮﮔﻤﻞ ﺑﺎ ﺧﺮﻭﺝ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺳﻮﻡ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ، ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ
ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﻥ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﯾﻢ . ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﯾﻮ ﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺟﻨﻮﺏ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺑﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﺍﺩ .
ﻧﺒﺮﺩ ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻭﺭ ﺑﻮﺩ . ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺳﻮﺍﺭ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﻋﻈﯿﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﺯﺩ . ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ
ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﻠﻘﻪٔ ﺳﭙﺎﻩ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ . ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﮕﻪ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﻧﺒﺮﺩ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭﺳﺖ ۹۰ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ ﯾﮑﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺗﺶ ﺧﺸﺎﯾﺎﺭﺷﺎ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺗﺮﻣﻮﭘﯿﻞ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ
ﻣﺎﻩ ﺍﻭﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻭﺍﻗﻌﻪٔ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ ﻭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ
ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﻣﻮﭘﯿﻞ، ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ، ﯾﮏ ﭘﺎﺭﮎ ﻭ ﺑﻨﺎﯼ ﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ
ﺳﻄﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺛﺮﯼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎﯼ ﻣﺮﮒ ﻟﺌﻮ ﻧﯿﺪﺍﺱ ﺑﺎ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﻌﺒﺮ ﻣﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﺪﻭ ﺧﺸﺎﯾﺎﺭ ﺷﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺑﺎ
ﺗﯿﺮ ﻭ ﻧﯿﺰﻩ ﺯﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ . ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﺍﻭ ﻭ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ﺑﻪ " ﯾﺎﺩ ﻟﺌﻮ ﻧﯿﺪﺍﺱ
ﺁﺭﯾﻮﺑَﺮﺯَﻥ ( ﺩﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ Aριoβαρζάνης) ﻧﺎﻡ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ. ﻭﯼ ﺍﺻﺎﻟﺘﺎ ﻟﺮ ﺑﻮﺩﻩ ( ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺪ ﺑﺰﺭﮒ ﻟﺮﻫﺎ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ) . ﻧﺎﻡ
ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺁﺭﯾﺎﺑﺮﺯﯾﻦ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ ﺍﺳﺖ ...
ﺩﺭ ﮐﻮﻫﻬﺎﯼ ﭘﺎﺭﺱ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶ ﺗﺎ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﺗﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ . ﻧﺒﺮﺩﮔﺎﻩ
ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﻭ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺣﺪﺱ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﻧﺒﺮﺩﮔﺎﻩ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻬﮕﯿﻠﻮﯾﻪ ﻭ ﺑﻮﯾﺮﺍﺣﻤﺪ ﮐﻨﻮﻧﯽ
ﯾﺎ ﻏﺮﺏ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻓﺎﺭﺱ ﻭ ﯾﺎ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﺭﻭﺍﯾﺖﻫﺎ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺷﻬﺮ ﺍﺭﺟﺎﻥ ﯾﺎ ﺁﺭﯾﺎﮔﺎﻥ ( ﺑﻬﺒﻬﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ) ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﯼ ﻧﺎﺁﺷﻨﺎﯾﯽ
ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺑﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﯾﮏ ﭼﻮﭘﺎﻥ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﻨﮕﺎﺭﺍﻥ ﻧﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﻟﯽﺑﺎﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺭﺍﻩ ﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻣﻘﺪﻭﻧﯿﺎﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﻭ ﯾﺎﺭﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ . ( ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺁﻥ
ﺍﺳﯿﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻣﯽﮐﺸﺪ ) . ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﺎ ۴۰ ﺳﻮﺍﺭ ﻭ ۵۰۰۰ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﯽﭘﺮﻭﺍ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺷﻤﺎﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ
ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﺖ ﻭ ﺧﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﺗﻠﻔﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺍﺩ، ﻭﻟﯽ ﻣﻮﻓّﻖ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩٔ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺑﮕﺮﯾﺰﺩ .
ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﺸﺘﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺳﭙﺎﻩ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﮐﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﻟﺸﮕﺮ
ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺟﻠﮕﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﺱ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻣﺎﻧﻊ ﺍﻭ ﺷﺪﻧﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻭﯼ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩٔ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ، ﻭﻟﯽ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺸﺪ ﺗﺴﻠﯿﻢ
ﮔﺮﺩﺩ . ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎﺭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎﺩﺩﺍﺷﺘﻬﺎﯼ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﮐﺎﻟﯿﺴﺘﻨﺲ ﻣﻮﺭﺥ ﺭﺳﻤﯽ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ، ۱۲ ﺍﻭﺕ ﺳﺎﻝ ۳۳۰ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ، ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻣﻘﺪﻭﻧﯽ ﺩﺭ
ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺻﻌﺐ ﺍﻟﻌﺒﻮﺭ (ﺩﺭﺑﻨﺪ ﭘﺎﺭﺱ ، ﺗﮑﺎﺏ ﺩﺭ ﮐﻬﮕﯿﻠﻮﯾﻪ) ﺑﺎ
ﯾﮏ ﻫﻨﮓ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﯾﺮﺍﻥ ( ۱۰۰۰ ﺗﺎ ۱۲۰۰ ﻧﻔﺮ) ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺁﺭﯾﻮ ﺑﺮﺯﻥ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺑﺎﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ . ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮓ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺭﻭﺯ
ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺍﺭﺗﺶ ﺩﻩﻫﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻧﻔﺮﯼ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺼﺮ، ﺑﺎﺑﻞ ﻭ ﺷﻮﺵ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺟﻨﮓ،
ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺳﻮﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﻮﻫﻬﺎ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﭘﺎﯼ
ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﺮﺳﺨﺖ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺧﺎﮎ ﺍﻓﺘﺎﺩ .
ﻣﻮﺭﺥ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻘﺎﻭﻣﺘﯽ ﺩﺭ ﻧﺒﺮﺩ ﮔﻮﮔﻤﻞ ﺩﺭ (ﮐﺮﺩﺳﺘﺎﻥ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻋﺮﺍﻕ) ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺎ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ
ﺑﻮﺩ، ﺷﮑﺴﺖ ﻣﺎﻥ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﻮﺩ. ﺩﺭ ﮔﻮﮔﻤﻞ ﺑﺎ ﺧﺮﻭﺝ ﻏﯿﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺳﻮﻡ ﺍﺯ ﺻﺤﻨﻪ، ﻭﺍﺣﺪﻫﺎﯼ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ
ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﻥ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ؛ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺍﻭ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﻣﺎ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪﯾﻢ . ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺳﻮﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﯾﻮ ﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ ﺟﻨﻮﺏ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ ﺑﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽﺩﺍﺩ .
ﻧﺒﺮﺩ ﺳﭙﺎﻩ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺷﮕﻔﺖ ﺁﻭﺭ ﺑﻮﺩ . ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺭ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺳﻮﺍﺭ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻩ ﻋﻈﯿﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﺯﺩ . ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ
ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺍﻓﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ، ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﻠﻘﻪٔ ﺳﭙﺎﻩ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺑﺸﮑﺎﻓﺪ . ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺁﻥ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﻩ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻠﮕﻪ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﻧﺒﺮﺩ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭﺳﺖ ۹۰ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ ﯾﮑﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺭﺗﺶ ﺧﺸﺎﯾﺎﺭﺷﺎ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺗﺮﻣﻮﭘﯿﻞ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺩﺭ
ﻣﺎﻩ ﺍﻭﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻭﺍﻗﻌﻪٔ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ ﻭ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﮔﯽ
ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﻣﻮﭘﯿﻞ، ﺩﺭ ﻣﺤﻞ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ، ﯾﮏ ﭘﺎﺭﮎ ﻭ ﺑﻨﺎﯼ ﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ
ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﭘﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻭﺍﭘﺴﯿﻦ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﻨﮓ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺟﺰ ﭼﻨﺪ
ﺳﻄﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺍﺯ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺛﺮﯼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ . ﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﺖﻫﺎﯼ ﻣﺮﮒ ﻟﺌﻮ ﻧﯿﺪﺍﺱ ﺑﺎ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ
ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺍﺯ ﯾﮏ ﻣﻌﺒﺮ ﻣﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺌﻮﻧﯿﺪﺍﺱ ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﺪﻭ ﺧﺸﺎﯾﺎﺭ ﺷﺎ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺑﺎ
ﺗﯿﺮ ﻭ ﻧﯿﺰﻩ ﺯﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﭘﺎ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ . ﻭ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺒﺎﻫﺖ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﺍﻭ ﻭ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺳﮑﻨﺪﺭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ
ﺭﻭﯼ ﻗﺒﺮ ﺁﺭﯾﻮﺑﺮﺯﻥ ﺑﻨﻮﯾﺴﻨﺪ ﺑﻪ " ﯾﺎﺩ ﻟﺌﻮ ﻧﯿﺪﺍﺱ
۲.۳k
۲۷ تیر ۱۳۹۳
دیدگاه ها (۱۰)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.