تو تنها سردار کشور ایران نبودی، تو سردار دل های مردم ایرا

تو تنها سردار کشور ایران نبودی، تو سردار دل های مردم ایران بودی، تو سردار قلب های مردم بودی، تو سردار عزت و شرف مردم ایران بودی. پر گشودی و رفتی؛ اما با رفتنت درسی بزرگ به مردم ایران دادی؛ این درس این است که آمریکا هیچوقت دوست ایران نخواهد بود و هرگز دوست ایران نخواهد شد. گِل باید گرفت دهانی را که بعد از این اتفاق بگوید که با آمریکا باید صلح کرد.
اکنون چهلمین روز است که تو رفته ای و هنوز هم قلب و ذهن ما درگیر توست. هنوز هم نتوانسته ایم ذره ای از غم از دست دادنت را هضم کنیم. آخر بگو چطور رشادت هایت را فراموش کنیم؟ چطور جوانمردی هایت را فراموش کنیم؟ چطور از خود گذشتگی هایت برای ایران را فراموش کنیم؟!
چهل روز از بودنت در بین شهدای مدافع حرم می گذرد و می دانیم که چقدر از این اتفاق خرسند هستی. هر کسی به شکلی از این دنیا می رود؛ هر کسی در این دنیا باید به نوعی رخت برچیند و به جهان دیگر برود؛ تو چه زیبا رفتی! چه قدر که با رفتنت مردم گریستند. تو به شهادت رسیدی و این خواسته ی تو بود. حتما خواسته ی دیگرت هم این بوده که در بین شهدای مدافع حرم باشی که اکنون چهل روز است که نزد آنهایی. شهادت هدیه ای بزرگ برای تو و دردی بی نهایت برای ما بود.