سخن دوست
«هَجود»، به معناى خوابیدن است و «تَهجّد»، به معناى برطرف كردن خواب با عبادت مى باشد.
نماز شب از نمازهاى بسیار با فضیلت است و در سوره هاى مزّمل و مدّثر آمده است: «قم اللّیل الاّ قلیلاً» در روایات بیش از 30 فضیلت براى نمازشب برشمرده شده است كه به برخى از فضایل آن اشاره مى شود:
* تمام انبیا نمازشب داشتند. نماز شب، رمز سلامتى بدن وروشنایى قبر است. نماز شب، در اخلاق، رزق، برطرف شدن اندوه، اداى دین و نورچشم مؤثّر است.(180)
* نماز شب، گناه روز را محو مى كند و نور قیامت است.(181)
* امام صادق علیه السلام مى فرماید: پاداش نماز شب آن قدر زیاد است كه خداوند مى فرماید: «فلاتعلم نفس ما اُخفى لهم من قُرّة اَعین جزاء بما كانوا یعملون»(182) هیچ كس پاداشى را كه براى آنان در نظر گرفته شده نمى داند.(183)
* امام صادق علیه السلام مى فرماید: شرف مؤمن، نماز شب است و عزّتش، آزار واذیّت نكردن مردم.
* ابوذر كنار كعبه مردم را نصیحت مى كرد كه براى وحشت و تنهایى قبر، در دل شب دو ركعت نماز بخوانید.
* درمانده كسى است كه از نماز شب محروم باشد.
* بهترین شما كسى است كه اطعام كند، سلام را آشكارا بدهد و هنگامى كه مردم در خوابند، نماز بخواند.
سه چیز بر پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله واجب بود و بر دیگران مستحبّ: نماز شب، مسواك و سحرخیزى.(184)
در كلمه ى «مقاماً» عظمت نهفته است (به خاطر تنوین) و در روایات آمده كه «مقام محمود» همان شفاعت است.(185)
حضرت على علیه السلام مى فرماید: گناهان و اعمال و رفتار بد انسان، موجب محرومیّت او از نمازشب مى شود.(186)
خداوند به تمام قطعات زمان سوگند یاد كرده است. مثلاً: «والفجر»(187)، «والصبح»(188)، «والنهار»(189)، «والعصر» اما به سحر سه بار سوگند یاد شده است: «واللیل اذا یسر»(190)، «واللیل اذا عَسعَس»(191)، «واللیل اذ اَدبر»(192) یعنى سوگند به شب هنگام تمام شدنش. و در باره ى استغفار در سحر دو آیه آمده است: «وبالاسحار هم یستغفرون»(193)، «المستغفرین بالاسحار»(194)
- نماز شب بر پیامبر اسلام واجب بود. «فتهّجد به نافلة لك» آرى مقام رهبرى، مستلزم تكالیف سنگین ترى است.
- دل شب بهترین زمان براى عبادت است. «و من اللیل فتهجّد»
- مقامات پسندیده معنوى، در سایه ى عبادت وعبودیّت پیدا مى شود. «فتهّجد، مقاماً محموداً»
- ما با عبادت هاى خویش، حقى بر خدا نداریم كه طلب كنیم، هرچه هست، امید است و فضل او. «عسى»
- نماز شب به تنهایى كافى نیست، كمالات دیگرى نیز لازم است. «عسى»
- تا كسى خود گامى به سوى كمال برندارد،
- خداوند، خودش شفاعت را براى اولیا پسندیده است، نه آنكه اولیاى الهى نسبت به بندگان از خدا مهربان تر باشند. «یبعثك ربّك مقاماً محموداً»
نماز شب از نمازهاى بسیار با فضیلت است و در سوره هاى مزّمل و مدّثر آمده است: «قم اللّیل الاّ قلیلاً» در روایات بیش از 30 فضیلت براى نمازشب برشمرده شده است كه به برخى از فضایل آن اشاره مى شود:
* تمام انبیا نمازشب داشتند. نماز شب، رمز سلامتى بدن وروشنایى قبر است. نماز شب، در اخلاق، رزق، برطرف شدن اندوه، اداى دین و نورچشم مؤثّر است.(180)
* نماز شب، گناه روز را محو مى كند و نور قیامت است.(181)
* امام صادق علیه السلام مى فرماید: پاداش نماز شب آن قدر زیاد است كه خداوند مى فرماید: «فلاتعلم نفس ما اُخفى لهم من قُرّة اَعین جزاء بما كانوا یعملون»(182) هیچ كس پاداشى را كه براى آنان در نظر گرفته شده نمى داند.(183)
* امام صادق علیه السلام مى فرماید: شرف مؤمن، نماز شب است و عزّتش، آزار واذیّت نكردن مردم.
* ابوذر كنار كعبه مردم را نصیحت مى كرد كه براى وحشت و تنهایى قبر، در دل شب دو ركعت نماز بخوانید.
* درمانده كسى است كه از نماز شب محروم باشد.
* بهترین شما كسى است كه اطعام كند، سلام را آشكارا بدهد و هنگامى كه مردم در خوابند، نماز بخواند.
سه چیز بر پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله واجب بود و بر دیگران مستحبّ: نماز شب، مسواك و سحرخیزى.(184)
در كلمه ى «مقاماً» عظمت نهفته است (به خاطر تنوین) و در روایات آمده كه «مقام محمود» همان شفاعت است.(185)
حضرت على علیه السلام مى فرماید: گناهان و اعمال و رفتار بد انسان، موجب محرومیّت او از نمازشب مى شود.(186)
خداوند به تمام قطعات زمان سوگند یاد كرده است. مثلاً: «والفجر»(187)، «والصبح»(188)، «والنهار»(189)، «والعصر» اما به سحر سه بار سوگند یاد شده است: «واللیل اذا یسر»(190)، «واللیل اذا عَسعَس»(191)، «واللیل اذ اَدبر»(192) یعنى سوگند به شب هنگام تمام شدنش. و در باره ى استغفار در سحر دو آیه آمده است: «وبالاسحار هم یستغفرون»(193)، «المستغفرین بالاسحار»(194)
- نماز شب بر پیامبر اسلام واجب بود. «فتهّجد به نافلة لك» آرى مقام رهبرى، مستلزم تكالیف سنگین ترى است.
- دل شب بهترین زمان براى عبادت است. «و من اللیل فتهجّد»
- مقامات پسندیده معنوى، در سایه ى عبادت وعبودیّت پیدا مى شود. «فتهّجد، مقاماً محموداً»
- ما با عبادت هاى خویش، حقى بر خدا نداریم كه طلب كنیم، هرچه هست، امید است و فضل او. «عسى»
- نماز شب به تنهایى كافى نیست، كمالات دیگرى نیز لازم است. «عسى»
- تا كسى خود گامى به سوى كمال برندارد،
- خداوند، خودش شفاعت را براى اولیا پسندیده است، نه آنكه اولیاى الهى نسبت به بندگان از خدا مهربان تر باشند. «یبعثك ربّك مقاماً محموداً»
۹۷۷
۱۲ تیر ۱۴۰۳
