تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره جاثیه

آیه 23

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

أَ فَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلٰهَهُ هَوٰاهُ وَ أَضَلَّهُ اللّٰهُ عَلىٰ عِلْمٍ وَ خَتَمَ عَلىٰ سَمْعِهِ وَ قَلْبِهِ وَ جَعَلَ عَلىٰ بَصَرِهِ غِشٰاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللّٰهِ أَ فَلاٰ تَذَكَّرُونَ (٢٣)
پس آيا كسى كه معبودش را هواى نفسش قرار داده ديدى ؟ و خدا او را از روى علم و آگاهى خود [بر اينكه شايستۀ هدايت نيست] گمراه كرد، و بر گوش و دلش مُهرِ [تيره بختى] نهاد، و بر چشم [دلش] پرده اى قرار داده است، پس چه كسى است كه بعد از خدا او را هدايت كند؟ آيا متذكّر [حقايق] نمى شويد؟

نکته ها:

قرآن درباره ى دو گروه تعبير «ختم اللّه» آورده است: يكى كفّار كه مى فرمايد: «ختم اللّه على قلوبهم و على سمعهم»(43) و ديگرى هواپرستان كه مى فرمايد: «ختم اللّه على سمعه و قلبه»
مراد از هوى پرستى ناديده گرفتن وظيفه و پيروى از غريزه است.
هوى پرستى ابزار شناخت را از كار مى اندازد، نه چشم حقيقت را مى بيند و نه گوش حقّ را مى شنود و نه دل درك صحيح دارد.
يكى از عوامل هوى پرستى، گرايش به مادّيات است. چنانكه در جاى ديگر مى خوانيم: «اخلد الى الارض و اتبع هواه»(44)
هوا پرستى اساس محنت هاست: «الهوى اسّ المحن»(45) هوسها مركب فتنه هاست.
«انما بدء وقوع الفتن اهواء تتبع»(46) سرچشمه ى فتنه ها، پيروى از هوس هاست.
هوى پرستى مانع عدالت است. «فلا تتّبع الهوى ان تعدلوا»(47)
سبب انحراف از راه خداست. «ولا تتّبع الهوى فيضلّك عن سبيل اللّه»(48)
سبب سقوط انسان است. «واتّبع هواه فتردى»(49)
و در اين آيه مى خوانيم كه هوى پرستى سبب مهر خوردن بر گوش و دل است. «اتّخذ اللّه هواه... و ختم على سمعه و قلبه»
-----
43) بقره، 7.
44) اعراف، 176.
45) غررالحكم.
46) كافى، ج 1، ص 54 .
47) نساء، 135.
48) ص، 26.
49) طه، 16.

پیام‌ها :

- هوى پرستى نوعى شرك و هوى پرست سزاوار توبيخ است. «أفرايت من اتّخذ الهه هواه»
- با اينكه هوس ها در درون است ولى بازتاب هوا پرستى در اعمال انسان هويداست. «افرايت»
- انسان ذاتاً موجودى پرستش گر است امّا در انتخاب معبود منحرف مى شود و به جاى خدا به سراغ هوس ها مى رود. «اتّخذ الهه هواه»
- كيفر كسى كه خدا را رها كرده و به دنبال تمايلات نفسانى خود باشد آن است كه خداوند او را گمراه نمايد. «اضلّه اللّه»
- اگر هوى پرستى حاكم شد، علم از كارآيى مى افتد. هوا پرستى حتّى دانشمندان را منحرف مى كند. «و اضلّه اللّه على علم»
- گمراهى و كوردلى، كيفر الهى براى هوى پرستان است. «اتّخذ الهه هواه... اضلّه اللّه..