ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻧﺎﺯﮎ ِ ﻧﺎﺭﻧﺞ ﺑﻪ ﺑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ!
ﺑﺎﻍ ِ ﻣﯿﻨﯿﺎﺗﻮﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﻘﺶ ﻭ ﻧﮕﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ !

ﺧﻮﺷﮕﻮﺍﺭﺍ ! ﺧﻨﮑﺎ ! ﭼﺸﻤﻪ ﯼ ِ ﯾﺎﻗﻮﺕ ِ ﺑﻬﺸﺖ !
ﻟﺐ ِ ﺳﺮﺧﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﻬﺪ ِ ﺍﻧﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﯾﺖ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻣﺴﺖ ﻭ ﺧﺮﺍﺏ
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﺖ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﺸﻢ ِ ﺧﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﺭﻭﺳﺮﯼ ِ ﺗﻮ ﻏﺰﻟﺒﺎﻓﺘﻪ ﯼ ِ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﺍﺳﺖ
ﻋﻄﺮ ِ ﺑﺎﺯﺍﺭ ِ ﻭﮐﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﺩﻭﺭ ِ ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﯼ ِ ﺷﻤﺴﯽ ِ ﺳﺮﺕ ﻣﯿﮕﺮﺩﺩ
ﻫﺮﭼﻪ ﺳﯿﺎﺭﻩ ﺍﮔﺮ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﺑﺎﺩ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﮐﻪ ﻣﮕﺮ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﺁﻭﺭﯼ ﺍﺵ
ﺩﺍﻣﻨﯽ ﺍﻃﻠﺴﯽ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﺗﺎﺝ ﻗﺮﻗﺎﻭﻝ ِ ﮐﺒﮑﯿﻨﻪ ﺧﺮﺍﻡ ِ ﭘﺮ ِ ﻗﻮ !
ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﻞ ِ ﺷﮑﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﻗﺎﺏ ِ ﺯﺭﮐﻮﺏ ِ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺎﺯ ﮐﺸﯿﺪ
ﺍﺯ ﻃﻼﯼ ِ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﻋﯿﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ِ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺷﻮﻡ
ﺗﻦ ِ ﺍﺑﺮﯾﺸﻤﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ؟

ﺗﺎ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻗﺮﺍﺭ ِ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺯ ﺗﻮ
ﺑﻮﺳﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻟﺒﺖ ﻋﺸﻖ، ﻓﺸﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ

ﺑﺲ ﮐﻪ ﺩﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ ﻫﯿﭻ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺟﺰ ﺷﻌﺮ
ﺷﺎﻋﺮﯼ ﺩﻓﺘﺮ ِ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ