تورم و فروپاشی اخلاق

«تورم و فروپاشیِ اخلاق»
به قلم: آیدین باقری

«در جامعه‌ای که روزبه‌روز قدرت خرید مردم پائین‌تر می‌اید، نمی‌توان از بحرانِ اخلاقی جلوگیری کرد. شاید برای برخی‌ از طرفدارانِ وضع موجود سوال باشد که چرا علی‌رغم میلیون‌ها دلار هزینه‌ای که برای ترویجِ اخلاق [به‌زعم خودشان] می‌کنند، جامعه بیشتر به تباهیِ اخلاقی فرو می‌رود. زمانی که یک دولت دست به چپاولِ مردم با تورم می‌زند، مخالفت با تمام ارزش‌هائی که ان دولت ترویج می‌کند، تبدیل به اکت سیاسی و دهن‌کجی به حکومت می‌شود. در چنین جامعه‌ای، دولت خانواده را محترم می‌شمارد و مردم ان‌ را عقب‌ماندگی و ارتجاع می‌دانند؛ دولت راست‌گوئی را تبلیغ می‌کند و مردم ان‌ را به سخره می‌گیرند؛ دولت مذهب را به‌شکل سیستماتیک ترویج می‌کند و مردم از ان عبور می‌کنند؛ دولت سخن از کسب روزیِ حلال می‌زند اما مردم کسب مالِ نامشروع را زرنگی می‌پندارند. این یک پدیده‌ی کاملا طبیعی‌ست که چپاول‌گریِ دولت‌، تمام ارزش‌هائی که او ان‌ها را در حرف محترم می‌شمارد را لوث و بی‌محتوا می‌کند؛ زیرا خود دولت در عمل، ان‌ها را به ریشخند می‌گیرد. رمالِ بزرگ کارل مارکس، بر خلاف همه‌‌ی افیون‌هائی که به توده‌ها تزریق کرد، در جمله‌ای درخشان می‌گوید «مردم بر دین و ائینِ حاکمانِ خویش هستند»؛ در جامعه‌ای که ائینِ حاکمانِ ان ریاکاری و دروغ‌گوئی و دزدی‌ست، نمی‌توان از توده‌ی مردم توقعِ اخلاق‌مداری داشت»