السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام
🍃🏴🍃
#محرم_و_صفر_هر_روز_یک_سوال #پرسش_و_پاسخ_ویژه_محرم
#قیام_امام_حسین_اختیار_یا_جبر
⁉️بنابر روایات شهادت امام حسین علیه السلام خواست و مقدّر الهی بوده است. این امر چگونه با اختیاری بودن قیام امام حسین علیه السلام سازگاری دارد؟
🔰 تقدیر الهی به دو معناست و مقدّر بودن شهادت امام حسین علیه السلام به هر معنا که باشد - چه تقدیر تکوینی و چه تقدیر تشریعی - هیچکدام با اختیاری بودن عمل امام حسین منافات ندارد. اما توضیح هر دو صورت:
صورت اول: اگر مقدر بودن شهادت، بمعنای تقدیر تکوینی باشد
🔹 تقدیر تکوینی یعنی خداوند برای هر چیزی اندازه قرار داده و برای آن، علل و اسباب مقدر نموده است تا هرگاه آن اسباب فراهم گردد، آن حادثه یا عمل نیز واقع خواهد شد. قضای الهی نیز بمعنای قطعیت یافتن یک سبب، از میان اسباب متعددی است که برای یک حادثه وجود دارد.
🔸 مثلا؛ اگر به خانه شما از چند کوچه راه باشد، به تمام این راه های متعدد که برای ورود به خانه وجود دارد، قدر گفته می شود و هر کدام از راهها را برای رسیدن به خانه انتخاب کنید، خارج از قدر نبوده و جزء آن حساب خواهد شد. حال اگر یکی از آن راهها را انتخاب کنید و رفتن از آن راه تحقق و قطعیت یابد، این مرحله را قضا می نامند.
🔻 اگر مقدر بودن شهادت را به معنای تقدیر تکوینی بگیریم، اینگونه می گوییم که بشر همیشه خود را بر سر چهارراه می بیند؛ به طوری که اجباری برای انتخاب یک راه ندارد و سایر راه ها بر او بسته نیست و انتخاب یکی از آنها نیز به فکر و اراده او مربوط است؛ یعنی طرز فکر و انتخاب اوست که یک راه خاص را معین می‌کند و این، همان قضا و قدر الهی خواهد بود. در کربلا وقتی امام حسین علیه السلام بین دو راه، یعنی بیعت ذلیلانه با یزید یا روبرو شدن با شمشیر های سپاه ابن زیاد قرار گرفت، امام با اختیار خود راه دوم را انتخاب کرد. این انتخاب اختیاری امام، جزء تقدیر الهی بود. بنابراین راهی که امام برگزید، هم اختیاری بود و هم تقدیر الهی و میان تقدیر الهی و انتخاب او، تضادی وجود ندارد.
صورت دوم: اگر مقدر بودن شهادت، بمعنای تقدیر تشریعی باشد
🔹 تقدیر تشریعی یعنی اینکه خداوند از چندین راهی که برای انجام یک عمل در اختیار انسان قرار دارد، یک راه یا انجام یک عمل خاص را بپسندد و آن را بخواهد و با واسطه پیامبران یا از طریق عقل به انسان ابلاغ کند. انسان نیز اختیار دارد که آن عمل را انجام بدهد یا ندهد.
🔸 مثلاً خداوند دوست دارد و از بندگانش خواسته تا نماز و روزه را انجام دهند اما انسان ها در انجام دادن یا ندادن آن اختیار دارند.
🔻 اگر مقدر بودن شهادت را به معنای تقدیر تشریعی بگیریم، می گوییم که بر طبق معنای تقدیر تشریعی خدا می خواست امام حسین بهترین راه را برگزیند که نتیجه آن، شهادت مظلومانه او بود؛ امام حسین در انتخاب آن راه مجبور نبود؛ [همانطور که ما در خواندن نماز و روزه مجبور نیستیم و با اختیار انجام می دهیم] اما خواست خدا را پسندید؛ زیرا این امر را بهترین راه و سرنوشت می دانست و لذا با کمال میل و اختیار آن را برگزید.
📚 برگرفته از پرسمان محرمِ سید محمود اکبریان و محمدرضا بهروز، صص ۱۹-۲۴.
--------------------------------
#محرم_و_صفر_هر_روز_یک_سوال #پرسش_و_پاسخ_ویژه_محرم
#قیام_امام_حسین_اختیار_یا_جبر
⁉️بنابر روایات شهادت امام حسین علیه السلام خواست و مقدّر الهی بوده است. این امر چگونه با اختیاری بودن قیام امام حسین علیه السلام سازگاری دارد؟
🔰 تقدیر الهی به دو معناست و مقدّر بودن شهادت امام حسین علیه السلام به هر معنا که باشد - چه تقدیر تکوینی و چه تقدیر تشریعی - هیچکدام با اختیاری بودن عمل امام حسین منافات ندارد. اما توضیح هر دو صورت:
صورت اول: اگر مقدر بودن شهادت، بمعنای تقدیر تکوینی باشد
🔹 تقدیر تکوینی یعنی خداوند برای هر چیزی اندازه قرار داده و برای آن، علل و اسباب مقدر نموده است تا هرگاه آن اسباب فراهم گردد، آن حادثه یا عمل نیز واقع خواهد شد. قضای الهی نیز بمعنای قطعیت یافتن یک سبب، از میان اسباب متعددی است که برای یک حادثه وجود دارد.
🔸 مثلا؛ اگر به خانه شما از چند کوچه راه باشد، به تمام این راه های متعدد که برای ورود به خانه وجود دارد، قدر گفته می شود و هر کدام از راهها را برای رسیدن به خانه انتخاب کنید، خارج از قدر نبوده و جزء آن حساب خواهد شد. حال اگر یکی از آن راهها را انتخاب کنید و رفتن از آن راه تحقق و قطعیت یابد، این مرحله را قضا می نامند.
🔻 اگر مقدر بودن شهادت را به معنای تقدیر تکوینی بگیریم، اینگونه می گوییم که بشر همیشه خود را بر سر چهارراه می بیند؛ به طوری که اجباری برای انتخاب یک راه ندارد و سایر راه ها بر او بسته نیست و انتخاب یکی از آنها نیز به فکر و اراده او مربوط است؛ یعنی طرز فکر و انتخاب اوست که یک راه خاص را معین می‌کند و این، همان قضا و قدر الهی خواهد بود. در کربلا وقتی امام حسین علیه السلام بین دو راه، یعنی بیعت ذلیلانه با یزید یا روبرو شدن با شمشیر های سپاه ابن زیاد قرار گرفت، امام با اختیار خود راه دوم را انتخاب کرد. این انتخاب اختیاری امام، جزء تقدیر الهی بود. بنابراین راهی که امام برگزید، هم اختیاری بود و هم تقدیر الهی و میان تقدیر الهی و انتخاب او، تضادی وجود ندارد.
صورت دوم: اگر مقدر بودن شهادت، بمعنای تقدیر تشریعی باشد
🔹 تقدیر تشریعی یعنی اینکه خداوند از چندین راهی که برای انجام یک عمل در اختیار انسان قرار دارد، یک راه یا انجام یک عمل خاص را بپسندد و آن را بخواهد و با واسطه پیامبران یا از طریق عقل به انسان ابلاغ کند. انسان نیز اختیار دارد که آن عمل را انجام بدهد یا ندهد.
🔸 مثلاً خداوند دوست دارد و از بندگانش خواسته تا نماز و روزه را انجام دهند اما انسان ها در انجام دادن یا ندادن آن اختیار دارند.
🔻 اگر مقدر بودن شهادت را به معنای تقدیر تشریعی بگیریم، می گوییم که بر طبق معنای تقدیر تشریعی خدا می خواست امام حسین بهترین راه را برگزیند که نتیجه آن، شهادت مظلومانه او بود؛ امام حسین در انتخاب آن راه مجبور نبود؛ [همانطور که ما در خواندن نماز و روزه مجبور نیستیم و با اختیار انجام می دهیم] اما خواست خدا را پسندید؛ زیرا این امر را بهترین راه و سرنوشت می دانست و لذا با کمال میل و اختیار آن را برگزید.
📚 برگرفته از پرسمان محرمِ سید محمود اکبریان و محمدرضا بهروز، صص ۱۹-۲۴.
--------------------------------
۹.۷k
۰۱ شهریور ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.