ﺑﻨـﺎ ڪﻦ ﺭﺳﻢ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ، ﺩﻝ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﺑﺎ
ﻣــﻦ
ﺑﺪﻩ ﭘﻴﻐﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ، ﺍﺷﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻧﺶ ﺑﺎ ﻣــﻦ
ﺑﺴــﻮﺯﺍﻥ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﯽ ﻭﻟـﯽ ﺩﻝ ﺭﺍ ﻧﻮﺍﺯﺵ
ڪﻦ
ﺑﭙــﺎ ڪﻦ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ،ﺳﻴــﺎﻭﺵ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﺎ
ﻣــﻦ
ﺭﻫــﺎ ڪﻦ ﺩﻭﺩ ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﻭﻟـﯽ ﻳـــﺎﺩ ﻣﺮﺍ
ﻫﺮﮔـــﺰ
ﺳﻴﻪ ڪﻦ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺩﻭﺩ، ﻧﻴﻠﯽ ڪﺮﺩﻧﺶ ﺑﺎ ﻣــﻦ
ﺗــﻮ ﻭ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻥ ﺩﺭﯾﺎ، ﻣـــﻦ ﻭ ﺩﻧﻴﺎﯾﯽ ﺍﺯ
ﺭﺅﻳــــﺎ
ﺑﺰﻥ ﻛﺸﺘﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﻓﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳـﺎﺣــﻞ ﺑﺮﺩﻧﺶ ﺑﺎ
ﻣــﻦ
ﺯ ﻫــﺮ ﺩﺭﺩﯼ ﺩﺭﯼ ﺑﮕﺸــﺎ ﺑـﻪ ﻫــﺮ ﺁﻫﻨﮓ
ﺷﺎﺩﯼ ڪﻦ
ﺑـــﺰﻥ ﺑﺮ ﺗــﺎﺭ ﻭ ﭘﻮﺩ ﺩﻝ، ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮﺩﻧﺶ ﺑﺎ
ﻣـــﻦ
ﺑـﻤــﺎﻥ ﺑﺎﻣـــﻦ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﺩﻝ، ﺩﻝ ﺍﺯ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ
ڪـــﻢ ڪﻦ
ﺗـــﻮ ﻭﺍ ﻛﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﯼ ﺩﻝ ﺭﺍ، ﺻﺒـــﻮﺭﯼ
ﻛﺮﺩﻧﺶ ﺑﺎ ﻣـــﻦ.