تو چه کردی که دلم این همه بیمارت شد

‍

تو چه کَردی که دَلم این همه بیمارت شد
مثلِ دیوانه دَلم این همه غَم خوارت شد

تو چه کَردی که مَرا بی تو نَفس نیست گلُم
هَمچو بی جان شُده ماهی گرفتارت شد

تو چه کَردی که تمام ِ هَوسم لَمس تو شد
لَمس ِدَستان تو را ، چَشم چو دیدارت شد

تَب آغــوش ِ تو مَســتانه دَلی از مَن بُرد
که دَلم واله ِو حَیــــران و خبردارت شد

رَگ خواب ِ دل ِ من دَست تو بوده گُل مَن
که خیالت زِ سَرم قبلّه ی رخُسارت شد

تو چه کَردی که تمام ِ شب ِ مَن بارانیست
هَمچو شُر شُر شده باران هَوادارت شد

تو که از حال دل ِ ما خَبر ها داشتی
پَس چرا این هم هِجران بِدهکارت شد

مَن از این فاصله ها سَخت شُدم دَلگیرت
سَخت ِ سَخت هم که بِگوئی وَفادارت شد

تا خیالت به سَر است قَصه ی ما هم دَرد است
دَرد ِ دَرد هم که بــگوئـی خَریـدارت شد

قَصه ی پُر تَب و تاب ِ دل ِ مَن شَهرزادیست
که شَبم را به سَحر چَشم چو بیدارت شد

چَشم ِ آذر شُده بی تاب دَر این وادی ِ عَشق
هَر دو چَشمش شُده بی تاب که دَلدارت شد

رَد ِ پای تو از آن کوچه ی مَهتابی گذشت
مَثل ســایه گذری کـَرد و دَلم زارت شد

قَصه ی ما شُده پایان ولی خواهم گُفت
آخرین سوز ِ نَـگاهم تَب ِ دیدارت شد


****