قطره

قطره ؛ ﺩﻟﺶ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺧﺪﺍ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ : “ ﺍﺯ ﻗﻄﺮﻩ ﺗﺎ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍﻫﯿﺴﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ، ﺭﺍﻫﯽ ﺍﺯ
ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ، ﻫﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﻟﯿﺎﻗﺖ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ ! “
ﻗﻄﺮﻩ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﺬﺷﺖ
ﻗﻄﺮﻩ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺷﺪ
ﻗﻄﺮﻩ ﺭﻭﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﻓﺖ
ﻭ ﻗﻄﺮﻩ؛ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﺒﻮﺭﯼ ﺁﻣﻮﺧﺖ
ﺗﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﺳﺖ، ﺭﻭﺯ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻥ !
ﺧﺪﺍ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪ
ﻗﻄﺮﻩ ﻃﻌﻢ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﺍ ﭼﺸﯿﺪ
ﻃﻌﻢ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻥ ﺭﺍ
ﺍﻣﺎ؛ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ؟
ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ :ﻫﺴﺖ!
ﻗﻄﺮﻩ ﮔﻔﺖ :ﭘﺲ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ
ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍ، ﻭ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ !
ﭘﺲ ﺧﺪﺍ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﺁﺩﻡ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﯽ
ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺳﺖ !
ﻭ ﺁﺩﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ، ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﻥ
ﺑﺮﯾﺰﺩ
ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﯼ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ
ﺁﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻋﺸﻘﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺭﯾﺨﺖ
ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺯ ﻗﻠﺐ ﻋﺎﺷﻖ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﺮﺩ!
ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﭼﮑﯿﺪ . ﺧﺪﺍ ﮔﻔﺖ :
“ﺣﺎﻻ ﺗﻮ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺘﯽ، ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻋﮑﺲ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﺷــﮏ ﻋــﺎﺷﻖ ﺍﺳﺖ ! “