آشنـایے بـا شہیــده زینب (میترا) ڪمایے
آشنـایے بـا شہیــده زینب (میترا) ڪمایے
شهید ۱۴ ساله زینب (میترا) کمایی به سال ۱۳۴۶ در آبادان به دنیا آمد؛
پدرش به نام‌های ایرانی علاقه داشت و اسم او را «میترا» گذاشت؛
وقتی او بزرگ شد، از نامش ناراضی بود و به همین خاطر آن را به «زینب» تغییر داد.
خانواده کمایی با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و محاصره آبادان، به اصفهان رفتند .
اما برادر و خواهران زینب همچنان در آبادان مقاومت می‌کردند؛
زینب در سال ۱۳۵۹ به رغم آوارگی در شهر جدید و فرصت تحصیل سه ماهه، با موفقیت پایۀ سوم راهنمایی را گذراند.
زینب با آن که در «شاهین شهر» غریب بود اما فعالیتهای مذهبیِ خود را در آن شهر شروع کرد؛
علاوه بر فعالیتهای متعدد فرهنگی، برنامه‌های خودسازی را نیز لحظه‌ای فراموش نمی کرد.
برگه های باقی مانده از برنامۀ خودسازی این دانش‌آموز مجاهد، مؤید این مطلب است.
فعالیتهای مذهبی زینب، مورد غضب سازمان منافقین ضد خلق قرار گرفته بود و این کوردلان در اسفند ماه سال ۱۳۶۰ هنگام بازگشت از مسجد او را ربودند؛
سپس با گره زدن چادرش او را خفه کرده و به شهادت رساندند.
پیکر مطهر زینب، سه روز بعد پیدا شد و با پیکرهای غرقِ به خون ۳۶۰ شهید عملیات «فتح‌المبین» در اصفهان تشییع و در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد.
مادر این شهید ۱۴ ساله درباره دفتر خودسازی زینب، این گونه روایت می‌کند:
زینب در دفتر خودسازی خود جدولی کشیده بود که بیست مورد داشت؛
از نماز به موقع، یاد مرگ، همیشه با وضو بودن، خواندن نماز شب، نماز غفیله و نماز امام زمان(عج)، ورزش صبحگاهی، قرآن خواندن بعد از نماز صبح،
حفظ کردن سوره‌های قرآن کریم، دعا کردن در صبح و ظهر و شب،
کمتر گناه کردن تا کم‌خوردن صبحانه، ناهار و شام.
دخترم جلوی این موارد ستون‌هایی کشیده بود و هر شب بعد از محاسبه کارهایش جدول را علامت می‌زد؛
من وقتی جدول را دیدم به یاد سادگی زینب در پوشیدن و خوردن افتادم به یاد آن اندام لاغر و نهیفش که چند تکه استخوان بود،
به یاد آن روزه‌های مداوم و افطارهای ساده، به یاد نماز شب‌های طولانی و بی‌صدایش،
به یاد گریه‌های او در سجده‌هایش و دعاهایی که در حق امام خمینی(ره) داشت.
زینب در عمل، تک تک موارد آن جدول خودسازی و خیلی از چیزهایی که در آن جدول نیامده بود را رعایت می‌کرد.
شہــیده زینبــ ڪمایــے
شهید ۱۴ ساله زینب (میترا) کمایی به سال ۱۳۴۶ در آبادان به دنیا آمد؛
پدرش به نام‌های ایرانی علاقه داشت و اسم او را «میترا» گذاشت؛
وقتی او بزرگ شد، از نامش ناراضی بود و به همین خاطر آن را به «زینب» تغییر داد.
خانواده کمایی با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و محاصره آبادان، به اصفهان رفتند .
اما برادر و خواهران زینب همچنان در آبادان مقاومت می‌کردند؛
زینب در سال ۱۳۵۹ به رغم آوارگی در شهر جدید و فرصت تحصیل سه ماهه، با موفقیت پایۀ سوم راهنمایی را گذراند.
زینب با آن که در «شاهین شهر» غریب بود اما فعالیتهای مذهبیِ خود را در آن شهر شروع کرد؛
علاوه بر فعالیتهای متعدد فرهنگی، برنامه‌های خودسازی را نیز لحظه‌ای فراموش نمی کرد.
برگه های باقی مانده از برنامۀ خودسازی این دانش‌آموز مجاهد، مؤید این مطلب است.
فعالیتهای مذهبی زینب، مورد غضب سازمان منافقین ضد خلق قرار گرفته بود و این کوردلان در اسفند ماه سال ۱۳۶۰ هنگام بازگشت از مسجد او را ربودند؛
سپس با گره زدن چادرش او را خفه کرده و به شهادت رساندند.
پیکر مطهر زینب، سه روز بعد پیدا شد و با پیکرهای غرقِ به خون ۳۶۰ شهید عملیات «فتح‌المبین» در اصفهان تشییع و در گلستان شهدای اصفهان به خاک سپرده شد.
مادر این شهید ۱۴ ساله درباره دفتر خودسازی زینب، این گونه روایت می‌کند:
زینب در دفتر خودسازی خود جدولی کشیده بود که بیست مورد داشت؛
از نماز به موقع، یاد مرگ، همیشه با وضو بودن، خواندن نماز شب، نماز غفیله و نماز امام زمان(عج)، ورزش صبحگاهی، قرآن خواندن بعد از نماز صبح،
حفظ کردن سوره‌های قرآن کریم، دعا کردن در صبح و ظهر و شب،
کمتر گناه کردن تا کم‌خوردن صبحانه، ناهار و شام.
دخترم جلوی این موارد ستون‌هایی کشیده بود و هر شب بعد از محاسبه کارهایش جدول را علامت می‌زد؛
من وقتی جدول را دیدم به یاد سادگی زینب در پوشیدن و خوردن افتادم به یاد آن اندام لاغر و نهیفش که چند تکه استخوان بود،
به یاد آن روزه‌های مداوم و افطارهای ساده، به یاد نماز شب‌های طولانی و بی‌صدایش،
به یاد گریه‌های او در سجده‌هایش و دعاهایی که در حق امام خمینی(ره) داشت.
زینب در عمل، تک تک موارد آن جدول خودسازی و خیلی از چیزهایی که در آن جدول نیامده بود را رعایت می‌کرد.
شہــیده زینبــ ڪمایــے
۳.۵k
۱۶ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۵)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.