عجایب عجیب شهر دمشق سوریه
شهری که مدفن 700پیامبر است
مصطفی لعل شاطری: دمشق، پایتخت کنونی و بزرگترین شهر سوریه است که بر ساحل رود بَرَدَی به فاصلة بیش از 100 کیلومتر از دریای مدیترانه، در دامنة کوه قاسیان در حاشیة بیابان و پشت جبل لبنان (غربی و شرقی) قرار دارد. این کوهها شهر را از بادهای دریایی مدیترانه و ابرها محروم می کند. شهر در واحة وسیع و سرسبز و خرم غوطه قرار دارد و انواع میوه و غلات و سبزیها در آن به عمل می آید.
اکنون دمشق شهر نوینی است با معماری مدیترانه ای و جمعیتی بیش از یک میلیون نفر. این شهر سابقه ای بس طولانی دارد. طبق برخی روایات، وطن آدم (ع) و نوح و ابراهیم (ع) بوده است. قابیل برادرش، هابیل، را در این شهر کشت؛ تخته سنگ سرخی که در دامنة تپه ای نزدیک شهر وجود دارد این امر را ثابت می کند. تاریخ بنای دمشق معلوم نیست. در قرن 15 ق.م تَحُوطِمِس سوم آن را فتح کرد. در قرن 11 ق.م پایتخت پر رونق آرامیان بود و اینان شبکة کانالهای شهر را بسط دادند. مسعودی می نویسد: از فرزندان نوح (ع)، جیرون بن سعد بن عاد به محل دمشق مقام گرفت و آن شهر را ساخت و ستونهای سنگ سپید و مرمر بیاورد و بنای شهر را نهاد و آن را ارم ذات العماد نامید. نیز می نویسد: هم اکنون به سال 332 ق این محل در دمشق به جاست و یکی از بازارهای شهر است که نزدیک مسجد جامع و به نام جیرون معروف است. جیرون بنایی بزرگ است و درهای مسین عجیبی دارد... قسمتی از آن هنوز باقی است. در 732 ق.م دولت دمشق به دست سپاهیان تیگلت پییلسر سوم پادشاه آشور برافتاد، سپس در همان قرن به دست بابلیها افتاد و در قرن 6ق.م در تصرف هخامنشیان بود. در سال 333ق.م اسکندر مقدونی بعد از جنگ ایسوس بر دمشق دست یافت (در زمان اشکانیان) و در نتیجه، مذهب مسیح در آنجا انتشار پیدا کرد. این شهر مقر اسقفهای مسیحی بود که در سلسله
مراتب کلیسا پس از بطریق انطاکیه قرار داشتند و مدرسه ای داشت که گرچه به پای مدرسه اسکندریه و انطاکیه نمی رسید، مقارن با فتح اسلامی مقام برجسته ای یافته بود.
به نوشتة بلاذری، خالد بم ولید، بُسرِ بن اَبی اَرطاه عامری قریشی و حبیب بن مَسلَمة فهری را به غوطة دمشق فرستاد. خالد خود به گذرگاهی از دمشق که ثنیه العقاب نامیده می شد رفت و در آنجا پرچم خود را به اهتزاز در آورد. این پرچم از آن رسول خدا (ص) و به رنگ سیاه بود؛ از همین روی آن روز مردم آنجا را ثنیه العقاب نامیدند. گویند که خالد بر دروازة شرقی دمشق و به روایتی، بر دروازة جابیه فرود آمد و اسقف دمشق طعام و هدایا برای وی فرستاد.
در روزگار عثمان، معاویه به حکومت شام منصوب شد و دمشق را مرکز فرمانروایی خود قرار داد. در دوران او این شهر پایتخت امپراتوری وسیع اسلام شد. قصر خلیفه در دمشق در نهایت شکوه بود. دیوارهای آن با قطعات معرّق و ستونهایش با مرمر و طلا و طاقهایش با جواهرات زینت یافته بود و هوایش به وسیلة فوّاره ها و آبهای جاری و باغهای پر درخت تلطیف می شد. علاقه به عمارت و تزیینات آن اختصاص به حکام وقت نداشت، بلکه امیران و رجال دولت نیز در این امر با یکدیگر همچشمی می کردند. طرح ساختمان اولیة مسجد جامع دمشق را که در زمان امویان و به دوران خلافت ولید ساخته شد، نخستین بار ابوعبیده بن جرّاح ریخت و پس از آن به سال 97 ق ولید بن عبدالملک آن را بساخت.
https://www-entekhab-ir.cdn.ampproject.org/v/s/www.entekhab.ir/fa/amp/news/70610?amp_gsa=1&_js_v=a9&usqp=mq331AQKKAFQArABIIACAw%3D%3D#amp_tf=%D8%A7%D8%B2%20%251%24s&aoh=16767279177543&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&share=https%3A%2F%2Fwww.entekhab.ir%2Ffa%2Fnews%2F70610%2F
مصطفی لعل شاطری: دمشق، پایتخت کنونی و بزرگترین شهر سوریه است که بر ساحل رود بَرَدَی به فاصلة بیش از 100 کیلومتر از دریای مدیترانه، در دامنة کوه قاسیان در حاشیة بیابان و پشت جبل لبنان (غربی و شرقی) قرار دارد. این کوهها شهر را از بادهای دریایی مدیترانه و ابرها محروم می کند. شهر در واحة وسیع و سرسبز و خرم غوطه قرار دارد و انواع میوه و غلات و سبزیها در آن به عمل می آید.
اکنون دمشق شهر نوینی است با معماری مدیترانه ای و جمعیتی بیش از یک میلیون نفر. این شهر سابقه ای بس طولانی دارد. طبق برخی روایات، وطن آدم (ع) و نوح و ابراهیم (ع) بوده است. قابیل برادرش، هابیل، را در این شهر کشت؛ تخته سنگ سرخی که در دامنة تپه ای نزدیک شهر وجود دارد این امر را ثابت می کند. تاریخ بنای دمشق معلوم نیست. در قرن 15 ق.م تَحُوطِمِس سوم آن را فتح کرد. در قرن 11 ق.م پایتخت پر رونق آرامیان بود و اینان شبکة کانالهای شهر را بسط دادند. مسعودی می نویسد: از فرزندان نوح (ع)، جیرون بن سعد بن عاد به محل دمشق مقام گرفت و آن شهر را ساخت و ستونهای سنگ سپید و مرمر بیاورد و بنای شهر را نهاد و آن را ارم ذات العماد نامید. نیز می نویسد: هم اکنون به سال 332 ق این محل در دمشق به جاست و یکی از بازارهای شهر است که نزدیک مسجد جامع و به نام جیرون معروف است. جیرون بنایی بزرگ است و درهای مسین عجیبی دارد... قسمتی از آن هنوز باقی است. در 732 ق.م دولت دمشق به دست سپاهیان تیگلت پییلسر سوم پادشاه آشور برافتاد، سپس در همان قرن به دست بابلیها افتاد و در قرن 6ق.م در تصرف هخامنشیان بود. در سال 333ق.م اسکندر مقدونی بعد از جنگ ایسوس بر دمشق دست یافت (در زمان اشکانیان) و در نتیجه، مذهب مسیح در آنجا انتشار پیدا کرد. این شهر مقر اسقفهای مسیحی بود که در سلسله
مراتب کلیسا پس از بطریق انطاکیه قرار داشتند و مدرسه ای داشت که گرچه به پای مدرسه اسکندریه و انطاکیه نمی رسید، مقارن با فتح اسلامی مقام برجسته ای یافته بود.
به نوشتة بلاذری، خالد بم ولید، بُسرِ بن اَبی اَرطاه عامری قریشی و حبیب بن مَسلَمة فهری را به غوطة دمشق فرستاد. خالد خود به گذرگاهی از دمشق که ثنیه العقاب نامیده می شد رفت و در آنجا پرچم خود را به اهتزاز در آورد. این پرچم از آن رسول خدا (ص) و به رنگ سیاه بود؛ از همین روی آن روز مردم آنجا را ثنیه العقاب نامیدند. گویند که خالد بر دروازة شرقی دمشق و به روایتی، بر دروازة جابیه فرود آمد و اسقف دمشق طعام و هدایا برای وی فرستاد.
در روزگار عثمان، معاویه به حکومت شام منصوب شد و دمشق را مرکز فرمانروایی خود قرار داد. در دوران او این شهر پایتخت امپراتوری وسیع اسلام شد. قصر خلیفه در دمشق در نهایت شکوه بود. دیوارهای آن با قطعات معرّق و ستونهایش با مرمر و طلا و طاقهایش با جواهرات زینت یافته بود و هوایش به وسیلة فوّاره ها و آبهای جاری و باغهای پر درخت تلطیف می شد. علاقه به عمارت و تزیینات آن اختصاص به حکام وقت نداشت، بلکه امیران و رجال دولت نیز در این امر با یکدیگر همچشمی می کردند. طرح ساختمان اولیة مسجد جامع دمشق را که در زمان امویان و به دوران خلافت ولید ساخته شد، نخستین بار ابوعبیده بن جرّاح ریخت و پس از آن به سال 97 ق ولید بن عبدالملک آن را بساخت.
https://www-entekhab-ir.cdn.ampproject.org/v/s/www.entekhab.ir/fa/amp/news/70610?amp_gsa=1&_js_v=a9&usqp=mq331AQKKAFQArABIIACAw%3D%3D#amp_tf=%D8%A7%D8%B2%20%251%24s&aoh=16767279177543&referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com&share=https%3A%2F%2Fwww.entekhab.ir%2Ffa%2Fnews%2F70610%2F
۱.۳k
۲۹ بهمن ۱۴۰۱
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.