my Life is a disaster

my Life is a disaster
زندگی فاجعه ی من
پارت چهاردهم:

تهیونگ ویو:
یعنی ا.ت راست گفته...وای چکار کنم....ینی اون الان متعلق به منه...رفتم تو اتاقش دیدم خوابه....
(شب)
ا.ت ویو:
رو تختم نشسته بودم که دره اتاق زده شد
اجوما: ا.ت...ارباب کارت داره
ا.ت: باشه
بلند شدم رفتم تو سمت اتاقش
تق تق تق
تهیونگ: بیا داخل
ا.ت: با من کاری داشتین؟
تهیونگ: بیا بشین
رفتم نشستم رو مبل رو به روش
تهیونگ: جواب ازمایشت اومد
یه لحظه خشکم زد....زبونم از ترس بند اومد
تهیونگ: چرا بهم نگفتی؟
با تن خیلی ارومی حرف میزد و این استرسم و بیشتر میکرد
تهیونگ: میتونستیم باهم حلش کنیم....یه فکری براش میکردیم
اصن نمیفهمیدم چی میگفت مگه جواب ازمایش منفی نیست.....سرم و گرفته بودم پایین و هیچ حرفی نمیزدم
تهیونگ: منو نگاه کن
همچنان سرم پایین بود
تهیونگ: گفتم منو نگاه کنننن(داد زد)
سرم و که گرفتم بالا اشکام ریخت
ا.ت: باور....کنید نمیخاستم دروغ بگم
تهیونگ: منظورت چیه؟
ا.ت: مگه جواب منفی نیست
برگه ازمایش و گذاشت جلوم دیدم مثبته
ا.ت: باور کنید منم....مثله شما نمیدونستم...بخدا راست میگم
بلند شد اومد جلو روم سرش نزدیک گوشم کرد و گفت
تهیونگ: یه چیزی رو یادت باشه.
تهیونگ: این بچه ای که داره توی وجود رشد میکنه....بچه ی منه!
هیچی نگفتم فقط از سر جام بلند شدم و گفت
ا.ت: ببخشید
بعد سریع از اتاق رفتم برو توی حیاط عمارت جلو دهنم و گرفتم و شروع کردم اشک ریختن...من نمیتونم این بچه رو سقط کنم چون اون گناهی نداره
(دو هفته بعد)
صبح که از خواب بیدار شدم رفتم تو حیاط و به گلای توی باغچه خیره شده بودم...همینجوری داشتم نگاشون میکردم که یه چیزی رو دهنم قرار گرفت سعی کردم مقاومت کنم ولی چشمام سیاهی رفت و.......


ادامه دارد.....